Yayaların gelip geçtiği, oto ve motosiklet sürücülerinin güzergah olarak seçtiği Payas Sahil Yolu'ndaki hemzemin geçit, kurallara ne kadar duyarsız kaldığımızın en çarpıcı örneği olarak deklanşörümüze takıldı. Yayalar rahat.. Oto ve motor sürücüleri gayet sakin ve korkusuz.. Uyarıcı tek bir levha ve bariyer bile yok.. Herkes tren ile iç içe yaşıyor.. Karşıdan geçen tren değil de at arabası.. Trenin varlığı veya yokluğu kimsenin umurunda bile değil.. Yayalar karşıdan karşıya geçerken, birbirleriyle sohbet halindeler.. Oto ve motor sürücüleri ise yarış halindeler.. Trenin kavşağa yetişme süresi olan 10 saniye bile yayalar için birşey ifade etmiyor.. En işlek caddeleri aratmayan Payas Sahil Yolu'ndaki hemzemin geçitte insan kalabalığı yetkilileri harekete bile geçirmiyor. Olası bir kaza tehlikesi bile akıllarda soru işareti bırakmıyor. Pamukova'daki tren kazası henüz güncelliğini kaybetmezken, Payas'taki geçit yol geçen hanı gibi... Treni kullanan genç makinist ise her kavşakta olduğu gibi Payas'ta da kafasını pencereden çıkarıp, "Çekiliiiiiin" diye haykırırken, yüreği ağzına geliyordu. O da biliyor ki; fatura, önlem almayan yetkililere değil, makiniste kesilecek. Tedbirin para olduğu bir dönemde, iyileştirme koşullarını düşünmek bile hayal. Bu bağlamda ya, "Önce kaza, sonra tedbir..." anlayışı hüküm sürecek, yada "Tren gelir hoş gelir, ley ley lümü lümü ley.."şarkısı dilimizden hiç düşmeyecek..