ISPARTA'da oturan 33 yaşındaki Veli Günüüç'ün 1996 yılında Ankara'da vatani görevini yaparken teşhis konulan ‘göbek fıtığı’ yüzünden hayatı karardı. Askerden çürüğe ayrılan ve aynı yıl evlendiğinde 90 kilo olan Günüüç, şiddetli karın ağrıları ve hızla artan kilolarıyla yaşamaya başladı. Şu anda 188 kiloya ulaşan Günüüç, 6 yıldır işsiz ve annesinin emekli maaşıyla ailesini geçindirmeye çalışıyor.


Periyodik aralıklarla 3 kez Isparta Devlet Hastanesi'nde ameliyat olmasına rağmen sağlığına kavuşamayan Veli Günüüç, ‘göbek fıtığı’ teşhisinin ardından 5 yıl boyunca Isparta'da garsonluk ve büro elemanlığı gibi çeşitli işlerde çalıştı. Günüüç, son 6 yıldır yerinden kalkmakta ve ağrılarla baş etmekte güçlük çektiğini, bu nedenle de herhangi bir işte çalışamadığını söyledi. Günüüç, “11 yıllık evliyim ve 1 çocuğum var. Çalışamadığım için ailem perişan. Annemin emekli maaşıyla geçiniyorum. Yeşil kart almak zorunda kaldım. Bir an önce hastalığıma çare bulunmasını ve sağlığıma kavuşmayı istiyorum” dedi.

OPERASYON RİSKLİ

Tedavi sürecinde şiddetli ağrı çekerken bir de kilolarının inanılmaz biçimde artarak 188 kilo olduğunu belirten Günüüç, “2 yıl önce Süleyman Demirel Üniversitesi Tıp Fakültesi Hastanesi'ne gidip doktorlara muayene oldum. Doktorlar, ameliyatı yapabileceklerini, ancak barğırsakların karnın içine tıkıştırılmasından kaynaklı kalbe basınç olacağını, operasyonun ölümle bile sonuçlanabileceğini söyledi. Böyle riskli bir ameliyatı olmak istemedim” diye konuştu.

ÖLÜMÜ BEKLİYORUM

Ağrıların ve aşırı kiloların yanı sıra nefes darlığı, obezite, hipertansiyon ve diyabet rahatsızlıkları da bulunduğunu belirten Günüüç, şunları söyledi:
“Tüm bunlara rağmen hayattan umudumu kesmedim. Geçen yıl Ege Üniversitesi Tıp Fakültesi Hastanesi'ne gittim. Doktorlar, ‘Gel burada 6 ay kal, tedavini başarılı şekilde sonlandıralım’ dedi. Ben de Isparta Devlet Hastanesi'nden sevkimi istedim. Ancak, Ege Üniversitesi yerine sevkimi İzmir Yeşilyurt Araştırma ve Uygulama Hastanesi’ne verdiler. Oraya gittiğimde de doktorlar, beni yatıramayacaklarını, sadece ayakta tedavi edebileceklerini söyledi. Ben de maddi durumumun iyi olmaması ve İzmir'de kalacak yerimin bulunmaması nedeniyle tedavi olamadım. Psikolojik olarak çöktüm. Ağrılarım dayanılmaz hale geldi. Çalışamadığım için çocuğuma ve eşime karşı da mahçubum. sanki ölümü bekliyorum. Devletin bana yardım elini uzatmasını bekliyorum.”