Tahsin Yücel
Tahsin YÜCEL (1933- )
Yazar. Elbistan’da doğdu.Ortaöğrenimini Galatasaray Lisesi’nde (1953), yükseköğrenimini ise İstanbul Üniversitesi Edebiyat Fakültesi Fransız Dili ve Edebiyatı Bölümü’nde tamamladı (1960).Aynı fakültede asistanlığa başladı. 1972’de doçent, 1978’de profesör oldu.
İlk yazıları Varlık dergisinde yayınlandı (1950). Haney Yaşamalı adlı yapıtıyla 1956 Sait Faik Hikaye Armağanı’nı, Düşlerin Ölümü adlı yapıtıyla da 1959 Türk Dil Kurumu Hikaye Ödülü’nü kazandı. Öykülerinde genellikle Anadolu insanının iç dünyasını anlatan Yücel, Fransız edebiyatından 80’e yakın yapıt çevirmiştir.
XIX. ve XX. Yüzyıl Fransız yazını ve göstergebilim alanında uzmanlaştı. Şimdi aynı bölümde profesör.
Eserlerinden bazıları:
Araştırmaları: L’Imaginaire de Bernanos, 1969; Figures et Messages dans la Comédie Humaine, 1973; Anlatı Yerlemleri, 1979; Dil Devrimi ve Sonuçları, 1982; Yapısalcılık, 1982; deneme ve eleştirileri: Yazın ve Yaşam, 1976; Yazının Sınırları, 1982; Eleştirinin Abecesi, 1991; Tartışmalar, 1993; Yazın, Gene Yazın, 1995; Söylemlerin İçinden, 1999; romanları: Mutfak Çıkmazı, 1960; Vatandaş, 1975; Peygamberin Son Beş Günü, 1992; Bıyık Söylencesi, 1995; masalları: Anadolu Masalları, 1957; öyküleri: Haney Yaşamalı, 1955; Düşlerin Ölümü, 1958; Ben ve Öteki, 1983; Aykırı Öyküler,
Peygamberin Son Beş Günü icin 1993 Orhan Kemal Roman Ödülü, çevirileri için de 1984 Azra Erhat Çeviri Yazını Üstün Hizmet Ödülü verildi. Tahsin Yücel, Mayıs 1999’da 3. Ankara Öykü Günleri’nin Onur Konuğu olarak plaket aldı. Kısa zaman önce de, Dünya Gazetesi tarafından 1999’da Yılın Yazarı seçildi.
