Son zamanlarda basınımızda birden bire geçmişiyle ilgilenme modası başladı. Moda diyoruz alınmasınlar. Çünkü kendilerinden yıllarcaönce yazılıp çizilen şeyleri birden ilk kez böyle bir şey oluyormuşçasına kağıda kaleme sarılıp dile getirenlerin samimiyetinden kuşkuluyuz. Bu konulardan ikisi 1914 Sarıkamış Dramı ve şişli Abide-i Hürriyet anıtı konularıdır . En az dört yıldan bu yana ısrarla yazageldiğimiz Sarıkamış dramının yıl dönümlerinde olsun o yüzbin civarındaki insana vefasızlık edildiğini haykırmamıza rağmen kimseler tınmadı. Denebilir ki "E, kardeşim sizin cürmünüz ne? İstanbulun bir semtinde bir gazetede çıkanları insanların görmesi mümkün olmayabilir." Belki tek tek sokaktaki insan için bu doğru. Ne varki bu gün bu konuda kalem oynatanların hemen hemen hepsine o söz konusu gazetelerimiz ısrarla gönderilmiştir. Ama çıtları çıkmamıştır.Çünkü okumamıştırlar. Onların gözünde yerel gazete demek yerel rant kapısı demektir . Buna da şükür diyoruz. birileri İstanbulun göbeğinde Abide-i hürriyet anıtına karşı sürdürülen sistemli kıyımı lütfedip gördüler. Buna da şükür diyoruz ; birileri yok sayılan onbinlerce ölüyü; Sarıkamış dağlarında umudunu geleceğini,yaşamını karların altına gömen bir kuşağı hatırlamaya başladı. Bu arada Ervak(Erzurum kalkınma Vakfı) gerçekten anlamlı bir çalışma başlattı." Sarıkamış harekatı ve bu harekatta şehit düşenleri anma" toplantısı düzenlendi. Bu anlamlı girişimin basınımızda hakettiği yeri bulduğunu söylemek çok zor . Bir tek doğru dürüst diyebileceğimiz yazı Zaman gazetesinin 16.mart 2003 tarihli Turkuaz adlı ekinde yer aldı. Ne var ki bu yazıyı hazırlayan sayın gazeteci de bilmeden veya bilerek vahim yanlışlara düşmüş. Yazıda "aradan geçen 88 yıl boyunca bir kere bile anılmayan sarıkamış şehitleri..."nden söz ediyor ki bu doğru değildir . İstanbulda yayınlanan Siyasal Birikim gazetesinin ısrarlı yayınları sonucu ilk anma toplantısı 27.12.2000 yılında yani 86 yıl sonra sarıkamıştaki Tümen komutanlığının öncülüğünde anıldı. Sivil milliyetçi bozuntuları ki bunların içinde yöreden vekil olanlar ve yerel yönetimlerde bulunanlar da vardı , bütün görüşmelerimeze ısrarlı uyarılarımıza-telefon,faks ve gazete aracılığıyla yapılan - karşın kıllarını bile kımıldatmamışlardır . Bütün ayıplar bir yana söz konusu yazıyı yayınlayıp 88 yıldır anılmıyor diyen gazetecinin hali pür melali bir yana. Soruyoruz: Be kardeşim, sevgili meslektaşımız siz kendi gazetenizi de mi okumazsınız? Açın bakın 27.12.2000 tarihli zaman gazetesini. Orada 86 yıl sonra anma yapıldığını okuyacaksınız. Ne yazık ki bu ülkede gazeteciler bile gazete okumuyor .