Diyarbakır Büyükşehir Belediyesi tarafından Kayapınar Beldesi’nde yapımı süren parka konulması düşünülen ve "Gılgamış Destanı"nı anlatan rölyefe kadınlar karşı çıktı. DTP’li kadınlar, "Gılgamış eşini dövmüş, destanı da çok erkeksi" diye konuştular. Uzmanlar ise kadınların Gılgamış Destanı’nı yanlış bildiğini belirterek "Gılgamış hiç evlenmedi ki" dediler.

DTP Genel Başkanı Ahmet Türk ve Büyükşehir Belediye Başkanı Osman Baydemir tarafından temeli atılan Ayşe Nur Zarakolu Kadın Özgürlük Parkı’nın içinde 20 bin metrekarelik alan, Gılgamış Destanı’nın rölyefinin konulması için ayrıldı. İranlı heykeltıraş Babek Sobhi, 120 metre uzunluğunda 6 metre yüksekliğindeki 50 tonluk seramik rölyefi 150 bin YTL’ye yapıp hazırladı. Rölyefin içinde kalacak olan birbirine dayanmış iki güvercin heykeli de parka dikildi. Baydemir, rölyefin Ortadoğu’nun en büyük rölyefi olacağını belirtti.

ERKEKSİ BİR DESTAN

Ama Diyarbakır’da başta DTP’li kadınlar olmak üzere bazı kadın örgütleri, parka Gılgamış Destanı rölyefinin konulmasına karşı çıktı. Başkan Baydemir ile görüşen kadınlar, Gılgamış Destanı’nı "çok erkeksi" bulduklarını, Gılgamış’ın "eşini döven biri" olduğunu, ayrıca rölyefin özgürlüğü simgeleyen güvercin heykellerini çevrelediği ve hapsettiğini ileri sürerek karşı çıktılar. Kadınların bu tavrı üzerine Gılgamış Destanı rölyefinin Ayşe Nur Zarakolu Kadın Özgürlük Parkı’na konulmasından vazgeçildi. Ardından da rölyefin Yenişehir Beldesi’ndeki Sümer Park’a konulmasına karar verildi.

Uzmanlar ise rölyefe karşı çıkan kadınların Gılgamış Destanı’nı hiç bilmediklerini söylediler ve "Gılgamış hiç evlenmedi, dolayısıyla eşini dövdüğü iddiası da asılsız" dediler.

Gılgamış Destanı

Mezopotamya’da ortaya çıkan ve insanlığın "yazılı en eski destanı" olan Gılgamış Destanı, ölümsüzlüğün ardındaki insanın trajedisini yansıtır. Bu uzun destanda yarı insan-yarı tanrı olan Uruk Kralı Gılgamış’ın ölümsüzlüğü bulma peşinde geçen dramatik maceraları işlenir. Daha sonraki "tufan destanı"nı ve "Herakles söylenceleri"ni etkilemiş olan Gılgamış Destanı’nı Orhan Asena "Tanrılar ve İnsanlar" adıyla bir tiyatro oyunu haline getirdi (1959). Nevit Kodallı da "Gılgamış" adında sevilen bir opera besteledi (1963).