Yapılan bir araştırmada, Güneydoğu Anadolu'da yaşayan çocukların yüzde 26'sının yoksul olduğu ve diğer bölgelerdeki çocuklardan çok daha zor koşullarda yaşadığı belirtildi.

Doğu ve Güneydoğu Anadolu Bölgesi'nde yaşayan ve tek geçim kaynağı mevsimlik işçilik olan zorunlu göç mağdurlarının çocukları, ailelerine destek olmak için eğitimlerini yarıda bırakarak çalışmaya gidiyor. Ürüne göre bir göç rotası çizen mevsimlik işçiler, çocuklarıyla beraber her yıl kilometrelerce yol kat ediyor. Baharın gelmesiyle birlikte çocuklarıyla Doğu ve Güneydoğu'dan Karadeniz, Marmara, Ege ve Akdeniz Bölgesi'ne soğan, pamuk, çay ve fındık toplamaya giden ailelerin çocukları da aylarca evlerinden uzakta ve zor hayat şartlarında çalışıyor.

Türkiye İşveren Sendikaları Konfederasyonu'nun (TİSK) çocuk yoksulluğu üzerine yayınladığı 2007 yılı araştırmasında, Güneydoğu Anadolu'da yaşayan çocukların yüzde 26'sının yoksul olduğu ve diğer bölgelerdeki çocuklardan çok daha zor koşullarda yaşadığı belirtildi.

Kırsal, kentsel yerler olmak üzere 12 bölgede 25 bin 764 hanede yapılan çalışmanın sonuçları şöyle aktarıldı:

"Kentlerdeki ailelerin yüzde 14.8'i yoksulken, yoksulluk çocuklar arasında yüzde 26.7'ye çıkıyor. Kırsaldaki ailelerin yüzde 15.3'ü yoksulluk çizgisi altında kalırken, aynı oran çocuklar arasında yüzde 28.5. Buna göre kentlerdeki 3.8 milyon ve kırsal kesimde 2.8 milyon çocuk yoksulluk çizgisi altında. Kız çocuklarının erkeklere göre dezavantajlı bir konumda oldukları görülüyor."

Aylık tüketim harcamasına göre kentlerde çocukların yüzde 22.4'ünün, kırsal kesimde ise yüzde 28.8'inin yoksulluk çizgisi altında olduğunun belirtildiği çalışmada, "Çocuk yoksulluğunun kırsalda yüksek olması, ailelerin daha çok çocuğa sahip olmasıyla da ilgili. Ailelerin işgücü piyasasından sağladığı gelirin azlığı yoksulluğun diğer nedeni. Ailenin eğitimi, yaşı, işinin olup olmadığı, bu işin niteliği ve hangi sektörde olduğu, ailenin sahip olduğu üretim varlıkları, ailenin demografik yapısı ve yaşanan bölge, yoksulluğu etkiliyor" denildi.