Zihinsel engelliler, hayata hazırlanıyor
Ankara Sosyal Hizmetler Müdürlüğü, eğitilebilir zihinsel engellilerin toplumla bütünleşmesini sağlamak için ‘Bağımsız Yaşama Geçiş Projesi’ uyguluyor.
Ankara Sosyal Hizmetler İl Müdürlüğü’nün bünyesindeki Saray Rehabilitasyon Merkezi’nde kalan eğitilebilir zihinsel engellilerden bazıları, ‘Bağımsız Yaşama Geçiş Projesi’ kapsamında kurumun seçtiği işyerlerinde çalıştırılıyor. Proje doğrultusunda özürlülerin toplumla bütünleşmesi amaçlanırken, eğitimden geçirilenlerden birisi de Abdullah Bakırcı.
Saray Rehabilitasyon Merkezi’nde kalan Çorum doğumlu Abdullah Bakırcı (31), merkezde özbakım, yemek, temizlik, ütü yapma, bulaşık, çamaşır, otomobil yıkama, bahçe bakımı gibi iletişim ve sosyal alanda beceri kazandırmasının ardından bağımsız yaşama geçmesi için emekli öğretmen Hatice Gürsoy’un işyerinde çalıştırılmaya başlandı.
Eğitim amaçlı olarak 2 yıldan beri Gürsoy’un yanında bulunan Abdullah, Saray Rehabilitesyon Merkezi’nden hergün düzenli olarak işe gidip geliyor. Sabah 07.30 servisiyle Saray’dan ayrılan Abdullah, akşam 21.00 servisiyle de merkeze dönüyor.
Daha önce sadece tez–dizgi işi ile uğraştığını, bilgisayarın yaygınlaşması sonucu işinin iyice kötüleştiğini söyleyen Abdullah’ın işvereni Hatice Gürsoy, “İşler kötüye gidince ben de galoş işine girdim. Galoş yaptığını öğrendiğim Çocuk Esirgeme Kurumu’ndan galoş alıp sattım. Çocuk Esirgeme’nin makinesi bozlunca galoş yapımını bilen çocukları atölyelere dağıtmak istediler. Bana böyle bir teklif gelince de kabul ettim. İşte ondan sonra Abdullah buraya gelip yanımda çalışmaya başladı.” dedi.
Abdullah, Gürsoy’un yanında dengeli beslenme, özbakımını zamanında yapma (temizlik, traş, üst bakımı), para kavramı ve temel ihtiyaç maddelerini karşılayacak kadar para miktarını bilmeyi, çevresindeki tehlikelere karşı kendini korumayı, ATM’lerden para çekmeyi, parasının fazlasını tasarruf yapmayı öğrenecek.
Bunun yanında Abdullah, telefonlara bakmayı, not almayı, boş zamanlarında galoş yapmayı, 3–5 kilo ağırlığındaki galoşları müşterilerine götürmeyı, çay demlemeyi ve servis yapmayı, işyerini temizleyip düzenlemeyi, işyeri sahibi olmadığı zamanlarda işyerine gelen müşterilerin istedikleri bilgileri vermekle de yükümlü.
Bu davranışları yapması için eğitilen Abdullah’ın davranışları iki ayda bir değerlendirilerek rapor ediliyor. Abdullah’ın iletişim becerisi kazanmasına yardımcı olduğunu ifade eden Gürsoy, onun gayretli çalışmalarından memnun. Abdullah’ın diğer çalışanlar gibi bazı nedenler ileri sürerek işten kaytarmadığına değinen Gürsoy, geldiği andan itibaren kendinde güven oluşturan Abdullah’a işyerinin anahtarını teslim ettiğini vurguladı. “
"Geldiğinden birkaç gün sonra baktım benden önce geliyor, benden sonra gidiyor. Ayrıca bende oluşturduğu güvenden dolayı anahtarı ona verdim. Abdullah da yurda gittiğinde anahtarı arkadaşlarına gösterip onlara hava atmış. ‘Bakın işyerinin sahibi artık benim’ demiş ve benim ona güvendiğimi söylemiş. O günden sonra sabahları işyerini Abdullah açıyor, akşamları da kilitliyor.” diyen Gürsoy, bir ara Ali ve Tarık isminde iki gencin daha geldiğini ancak, onların Abdullah gibi düzenli çalışmadıkları için işi bıraktıklarını aktardı.
Okuma–yazmasının olmamasına rağmen Abdullah’ın otobüsle her yere gidip gelebildiğini vurgulayan Gürsoy, “Hiç bilmediği yerin adresini ver gidip gelsin. Verilen adresi sorarak bulabiliyor. Her yere galoş siparişlerini götürebiliyor ve tahsilatı da o yapıyor. Para saymasını bilmiyor ama verilen parayı da aynen getiriyor. Galoş makinesinin ufak tefek arızalarını tamir edebiliyor.
Tek eksiği okuma–yazmasının olmaması. Bundan dolayı telefon edenleri not alamıyor.” açıklamasında bulundu. İşyerinden aldığı haftalık harçlığı bankaya yatırılan Abdullah, istediği zaman ATM’den para çekip harcayabiliyor. Bakırcı’nın en çok harcama yaptığı şeylerin başında sabah kahvaltısı için aldığı poğacalar ve akşamları da keyif için yediği yaşpasta geliyor.
