Oğuz Tansel
Oğuz TANSEL (1915-1994)
Şair. Bozkır’ın Meyre Köyü’nde doğdu. Ortaöğrenimini Pertevniyal Lisesi’nde tamamladı. İstanbul Üniversitesi, Edebiyat Fakültesi’nde okurken (1938) başladığı öğretmenliği 1969’da emekliye ayrılıncaya dek sürdürdü.
Ölçülü, uyaklı ilk şiirleri Varlık’ta çıktı (1937), 1947’den sonra serbest şiire geçti. Aydınlık, Dost, yelken, Yeditepe ve Güney dergilerinde yazdı. Allı ile Fırfırı (1976) adlı yapıtı ile Türk Dil Kurumu Çocuk Yayını Ödülü’nü kazandı.
İlk yazıları ise “Halk Bilgisi Haberleri”nde yayımlandı. Öğretmenlik, halk kültürü araştırmacılığı ve ozanlığı, kişiliğinde birbirinden ayrılmaz ögeler olarak yer aldı. 1942-1948 yılları arasında Amasya’da derlediği masallar, Profesör Pertev Naili Boratav ile Profesör Wolfram Eberhard’ın hazırladığı Türk Halk Masallarının Tipleri Kataloğu’na girdi.
Toplumsal gerçekçi çizgide, sevgi kardeşlik, özgürlük, barış, eşitlik temalarını işlediği şiirlerinde yalın bir söyleyişe ulaştı. Türkçe’yi ustalıkla kullanarak, halk söyleminden, folklorik ögelerden yararlandı. Doğayı betimleyen ikilemelerden özellikle yararlanması ondaki şiirsel coşkunun bir sonucudur. Yapıtları İngilizce, Fransızca, Almanca ile Danimarka ve Kore dillerine çevrildi. Ardında şiir ve masal kitaplarıyla halk kültürü, sanat, edebiyat ve toplum sorunları üzerine yazılmış yüzlerce makale bıraktı.
Eserlerinden bazıları:
Savrulmayı Bekleyen Harman (şiir, 1953)
Gözünü Sevdiğim (şiir, 1962)
Sarıkız Yolu (Şiir, 1985)
Bektaşi Dedikleri (Metin Eloğlu ile birlikte, 1970)
Altı Kardeşler (Masal, 1959)
Yedi Devler (Masal, 1962)
Üç Kızlar (Masal, 1963)
Mavi Gelin (Masal, 1966)
Al’lı ile Fırfırı (Masal, iki cilt, 1976)
Konuşan Balıkla Yalnız Kız (Masal, 1985)
Çobanla Bey Kızı (Masal, 1985)
