2008’den 2009’a
“Zamanların en iyisi idi… Zamanların en kötüsü idi; bilgelik çağı idi, budalalıklar çağı idi; Aydınlık mevsimi idi. Karanlıklar mevsimi idi; Umutların; ilkbaharı idi, Umutsuzluğun kışı idi; Önümüzde her şey vardı, önümüzde hiçbir şey yoktu; Hepimiz doğru Cennete gidiyordu, hepimiz aksi tarafa gidiyorduk”.
Ünlü İngiliz Romancısı Charles Dickens’in 1856’da, konusu Fransız Devrimi (1789-1799) esnasında geçen “İki Şehrin Öyküsü” romanı, bu satırlarla başlar ve her yılbaşında geçerlidir! Belki bu yılbaşında, ülkemiz için özellikle, öyle! Fırtınalı bir yıla giriyoruz ve kendimize gelmezsek, aydınlıktan karanlıklara –cennet yerine aksi yöne gidebiliriz.
Ülkelerin hayatı, insanların hayatı gibi, bir dizidir ; “yapacağız” , “yapalım” .yapsaydık”, “neden nasıl yapamadık”, “nerede yanlış yaptık”, “keşke yapsaydık”. “Keşke yapmasaydık” ve “nerede yanlış yaptık”. Ve keşke hayatımızı yeni baştan, yaşayabilsek”… Sonunda “keşkeler” biter; “ tekrarı” da yoktur, bu “hayat oyununun”!
Bu gerçek, insanlar için varit ama, ülkeler milletler için çok “ölümcül olabiliyor! Eğer, bir millet, bu “keşkeler- yapmak istediklerimiz”, fakat “yapmadıklarımız“ yüzünden biterse, yeniden dirilmesi imkânsız olmasa da, kolay olmaz! Ve şimdi, “zamanlarımızın” kötüsünü yaşamaktayız!
Fazla “umutsuz” olduğum için, fazla mı kötümserim! Ne de olsa, “umut” milletimizin “ekmeği”!
ESKİ YILBAŞLARI
Çocukken, yılbaşlarında, becerikli anam, bize kendi yaptığı figürlerle, Karagöz, kukla oynatırdı... Gece, tombala, ”kızmabirader” oynar ve radyodan “Tayyare Piyangosu” çekilişinin sonuçlarını beklerdik! Daha sonraları, tek TV kanalında “dansöz” çıkacak mı –çıkarsa, kıyafeti ne olacak diye, merak ederdik. Türk Hava Kuvvetlere uçak almak için kurulan “Tayyare Piyangosu” genel devlet gelirlerine katkı yapacak “Milli Piyango” oldu. Şimdi o, yabancılara satılacak! Bari adını değiştirseler –mesela “Arap Piyangosu” deseler!
“Dansöz” meselesine gelince; tek kanalın yerinde yerel ve genel 1500 kanal var. Hemen hemen her birinde, “dansözler” her gece, şakır, şakır, nerdeyse çırılçıplak oynamakta! Evet, -Türkiye değişti- değerler değişti! Nereye kadar!
BEİIM YILBAŞILARIM
Gençlimde ve sonraları, Yılbaşlarım, çoğunlukla hüzünlü geçmiştir.
Hayatımın en güzel yılbaşı Okuldan mezun olacağım,1944 Yılbaşı idi. Babam, bize ilk smokin elbisemizi diktirmiş ve bütün aileyi bir gece kulübüne götürmüştü. Bu ailemizin topluca kutladığı son yılbaşı oldu!
En hüzünlü Yılbaşım, 1960 Yılbaşı idi! Basın Yayın Genel Müdürü idim ve Başbakan Adnan Menderes’e, İstanbul’da refakat ediyordum. O gece HÜRRİYET gazetesi sahibi Haldun Simavi, Başbakanın Özel Kalem Müdürü Ercüment Yavuzalp'ı ve beni Taksim’deki apartmanına davet etmişti! O gece, hiçbirimizin neşesi yoktu; sanki beş ay sonra, 27 Mayıs’ta olacakları, vukuundan önce, hissetmiş gibi, hepimiz hüzünlüydük!
Mâlum olmuş; 1961 yılını Yassıada’da karşıladım! Gelecek için hiçbir umudum kalmamıştı! “Umut, hüzün”, ne kelime – sonra neler olacakların tarifsiz umutsuzluğu içindeydim!
Ve şimdi, 2009 yılının başında, ben “uzatmaları oynarken” kendim için “keşke” diyecek halim yok, ülkemin geleceğinden endişe ediyorum!
Bakın Sayın Başbakanımız gelecek yılın neler getireceğinin ilk işaretini verdi. Kürtçe yayın yapacak, TRT 6 Kanalının açılışında Kürtçe, ‘TRT Şeş bi xwêr be’ demiş! Sonra bu kanalda Ermenice yayın da yapılacakmış! O zaman da bunu herhalde Ermenice kutlar… Daha sonra Rumca yayınlar başlayınca “Tikaynis kalaysi” de der! Malum ya AB sürecindeyiz!.
Ama dedim ya: “umut” milletimizin “ekmeği”; gene de hiç umutsuz değilim!
YILBAŞI TEBRİĞİM
Siz, sevgili okuyucularımın, yeni yılınızı kutlarken, “ Silivri”deki, dostlarımın, yeni yılda aklanmalarını ve hürriyetlerine kavuşmalarını diliyorum!
“Damdan düşenin halinden, damdan düşen anlar” derler… “Damda” (Silivri'de) yatan dostların hallerini, –daha önce “Yassıada damında” yatan ben, çok iyi anlıyorum ve onlar için hüzün duyuyorum. Allah yardımcıları olsun!
Ve asıl, ülkemizi karanlıklardan, aydınlıklara çıkarsın!***
