Asıl Utanç

ABD Temsilciler Meclisi Dış İlişkiler Komitesi' "Ermeni soykırımı" karar tasarısını kabul etti.
Cumhurbaşkanı Abdullah Gül, bunun üzerine : "Komite'nin bu kabul edilmez kararının, geçmişteki benzerleri gibi, Türk halkı için hiçbir geçerliliği ve saygınlığı yoktur" demiş. .

Fransız ve diğer Parlamentolarında, kabul edilen, bu gibi tasarıların da, milletimiz için , ” hiçbir geçerliliği ve saygınlığı” olmadığı, olamayacağı muhakkak. Öyleyse, sormak lâzım; , Sayın Gül, Sayın Erdogan, medyamız, “saygınlığı-geçerliliği” olamayacak, bu tasarıyı önlemek için, eden seferber oldular, milletvekillerimiz, “bile biıle lâdes” , Washington’a, gidip, neden, lobi, “adam adama tutma” yaptılar? Bu Tasarının geçmesi, bizim omurumuz darbe değil, aslında. Böylesine bilimsel hakikatlere aykırı, tarafgirane bir tasarıyı kabul edecek olan, ABD’nin saygınlığı üzerinde, kara bir lekedir, Öylesine bır kara leke ki, fotoğrafı da, Komitanın bu oturumun. “bütün Ermenilerin Patriği “ kara cüppeli Kar ekin’in duasıyla açılması!

Daha da utanç verici olan, çifte vatandaşlıklı-yani bir tarafı Amerikan- Egemen Bağış’ın, hala, “umut var” diye, lobi faaliyetlerine devam etmesi!

Ve de “utanç “vermesi gereken; hepimizin –ben dâhil – medyamızın nefeslerimizi tutarak, Komitenin kararını heyecanla beklemiş olmamız!

ABD VE AB
Tasarının geçmesi, “ABD ile ilişkilerimizi ” olumsuz etkileyecekmiş! Zaten, Amerika ile ilişkilerimizin hangi “olumlu” tarafı kaldı ki!

Bir Sayın Profesörümüz, bu konunun, Türkiye ’nin AB’ne girilmesiyle, kediliğinden ortadan kalkacağını” söylemiş. Demek istediği de, bizim sözde aydınlarımızın, hep söyledikleri: Avrupa Birliğinin rahat, özgür ortamında, . “Soykırım olmadı ‘saplantımızdan ve kompleksimizden” kurtulacak ve “Ermenileri kestiğimizi” kabul edeceğiz’. Sadece bu. Avrupa Birliği kriterlerinin , “ortamının”, milli değer ve onurumuza, ne kadar ters düştüğünü göstermeye yeter.

SAYGINLIK –GEÇERLİLİK
Tasarının “saygınlığı” yok ve dayandığı iddiaların, içeriğinizin, sözde aydınlarımız hariç, kamuoyumuz ve Türk, yabancı tarafsız, gerçek bilim adamları için, kabul gülecek tarafı da, yok ve de herhalde de “yaptırım gücü” de yok. Ama bizim sözde aydınlarımız, Romacılarıma, yazılarında, sempozyumlarında, romanlarında, “Evet Ermenileri kestik “ dedikçe dayamak ve yol oluyor, şuna da dikkat edin, bu iddialar hep vardı da e direncimiz, zamanla, gevşedikçe, giderek arttı. 1970’den sonra, ASALA’nın. Diplomatlarımızı katletmesiyle, azgınlaştı. Adeta duyarlığımla ters orantılı! Buna da bir “mim “koyun!

Artık milletçe ve devletçe, “artık yetti gayri” diyerek ve de onların anlayacakları bir işaret vererek bu konuyu kökünden kesip atmamız lâzım. Yoksa ve böyle üstümüz üstümüze gelecekler – direncimizi ortadan kaldırana kadar! Bu konu artık bir PR –halkla ilişiler –egzersizi- seil. Onur Meseleı! “Soykırımı yaptık” diyen bizimkilerin de savunması şu: “Soykırımını Osmanlılar, yaptı, TC’nin, bizim ilgimiz yok” ,Bu daha da onursuz bir savunma! 1915’de, devletin yönetiminde, orduda bizim dedelerimiz, babalarımız vardı!

Tasarının bizim için saygınlığı yok ama biz gereken iradeyi göstermez, bu konuya, bu kadar, önem vermeye devam eder, AB üyeliği uğruna gevşersek, arkasından yeni Ermeni tazminat talepleri – Sınır kapsının açılması, Armanı devletinin resmen, tanınması ve sonra da “hudut tashihi” – ve arazı- talepleri gelecek! .

Soykırımı iddialarını, artık tartışacak ve cerh edecek cak değilim. Bunu içerde ve dışarıda, çok yaptım ve beyhude olduğunu anladım. Ama savunmada kaldıkça, bu iddialara paye vermiş oluyoruz.

Ama hep sorduğum ve yanıtını alamadığım bir sorum var; bu tasarılar kabul edilse, ne yazar kabul edilmese idi, “bu sefere mahsus”, bır daha ki oturumlara kadar, onurumuz mu kurtarılacaktı? –? Omurumuz, tarihimiz, o kadar ucuz mu ki, . Amerikan Kongresinin kararıma bağlı olsun!

Eğer, gerçekten, onurumuzu düşünüyorsak, eminim, şimdi milletimizin de içinden geldiği gibi “ kestik, ne olacak” dememiz gerek. !

GERÇEK ÖYKÜ,
Babam Kılıç Ali, anlatmıştı. Maraş’ta Fransızlara karşı savaşırken, müfrezesiyle bir camiye varır. Fransız üniforması giymiş Ermeni Komitacılar caminin içine, kadınları, çocukları doldurmuşlar ve ateşe vermişler. Babam gözlerinde yaşlar , “Bebelerin derilerim elimde kaldı” diyordu, “Siz ne yaptınız baba?” diye sordum. Gözlerimin içine baktı:”Sen ne yapardın oğlum “dedi .

Bir şey daha var : banaın Maraş ve Antepte Amnerıkan misyoner okullarında bulduğu çubal doklusu belgelerde mısyonerlerim nasıl nu misyonerler tarafından desteklendıklerşimibn belgelerı var. Ben bunları Geneş Lırmay arşivine teslimetmiştim **