“Dink” Dank Etmedi mi?

Mübarek dinimiz, ölüleri, rahmetle, “toprakları bol olsun” diye, anmamızı emreder. Sadece bu Müslümanlığın ne kadar hoş görülü, bağışlayıcı ve makul bir din olduğunu gösterir… Tabii anlayanlara!

Ama itiraf edeyim, Allah’ımdan şefaat dileyim; Hrant Dink’ten, her vesileyle anılmasından, bana artık, gına geldi… Hele toplama kalabalıkların ellerinde panolar, “Hepimiz Hrant Dinkiz”diye sokaklara dökülmesinden ve mâlum yazarların dövünmelerinden. Yetti gayri!

“Hrant Dink cinayeti” hiç şüphesiz, menfur bir olay. Dink’in, günahları ne olursa olsun, sonu böyle olmamalıydı… Hala şüpheler varsa, failleri meçhulse, bu cinayet muhakkak, aydınlatılmalı ve failleri, kim olursa olsun, cezalandırılmalı ve zaten kara şüphe bulutlarının sardığı ülkemiz bu müzmin, “Hrant Dink sendromundan” boynumuzda asılı kalan “değirmen taşından” kurtarılmalı!

Dink ailesinin acılarına saygı, tabii ki, insanlık borcu! Ateş düştüğü yeri yakıyor. Ama nihayet korlaşır ve külleri bağırlara, basılır! Ama, bazıları bu cinayeti-Dink’i, ölüsünü, karanlık emelleri için kullanıyorlar!... Hrant Dink’i anmak bu amaçla bir “sektör” haline getirildi! Bu sektör, bir türlü kurtulamadığımız “Ermeni Meselesine” bağlı: Hem “katliam” iddialarına hem de bir tarafından “Ermenistan’la kapıların açılmasına”!... Bakın; biz Hrant Dink’i anarken, Ermenistan, Yunanistan liderleri ve Ermeni “Diasporası” Türklere “Barbar” demekte birleşiyorlar. Yeni alet; Dink!

Platformun sloganında, “Katil Devlet” demiyor; yani, Türk milletini temsil eden “Türkiye Cumhuriyeti” devleti. Sözde bir!

LAFIN GELİŞİ

Unuttuk-unutturuldu: AGOS, Ermeni gazetesi başyazarı Dink, “Zehirli Türk kanı” diye yazdığı için, Türklüğe hakaretten yargılanıyordu. Bazıları “lafın gelişi söylemiş, hem ifade özgürlüğü var; “Türklüğe Hakaret diye bir madde olamaz“ diye onu savundular ve “post-mortem” - ölümünden sonra da, savunuyorlar! Fakat aslında, demek olur ki, Dink’in şuurunun altında, ”zehirli Türk kanı” fikri vardı ve bunu ifade etmişti… Yani, pek “lafın gelişi” değildi. Böylesine ağır bir söz, “lafın gelişi” söylenemez. Mesela ben bazılarının analarına sövsem, ”lafın gelişi yazdım” diyebilir miyim?

Tabii, bunlar artık akademik kaldı: Dink, o sözleri, "lafın gelişi" söylese de, şuurunun altındakini ifade etmiş olsa bile, bu, herhalde, böyle öldürülmesi için sebep olamazdı; keşke yargılama devam etse, mevcut kanun maddesine göre, ya aklansa, ya da cezasını “adalete” göre bulsaydı. Fakat artık buna imkân olmadığına göre, Hrant Dink'i, günahları, kemikleriyle gömmek – Allaha havale etmemiz gerekiyor!

Fakat anlaşılıyor ki, Hrant Dink’i mezarında rahat bırakmayacaklar, sonsuza kadar yıldönümlerinde ve her vesileyle amaçları için kullanacaklar.

SÖZDE AYDINLAR

Bu sözde “aydınlar”, yazarlar, Hrant Dink’e gösterdikleri ilgiyi, şehitlerimize, Taşnakların ve ASALA’nın katlettiklerine, Ermeni çetelerinin Erzurum’da, Kars’ta, katlettikleri Türklere, gösterdiler mi- gösteriyorlar mı?… “Binlerce Ermeni kestik” diye, özür dilemek, kampanyaları açtıkları halde, Azerbaycan’daki, "Hocaali Katliamı" kurbanlarını anmak akıllarına geldi mi? Daha günceli, ölmeden mezara sokulanları anıyorlar mı? “Hepimiz 'Haberalız’- ‘Balbayız', ’Özkanız’ diye sokaklara dökülüyorlar mı? Onların “aydınlığı” yalnız bir tarafı gösteren ışıldak gibidir.

AĞLAMA DUVARI-PLATFORM

Önceki gün anma töreninde, Babalarını, eşlerini faili meçhul cinayetlerde yitirmiş insanlar, Doğan Öz, Uğur Mumcu, Abdi İpekçi, Kemal Türkler, İlhan Erdost'un ve diğerlerinin yakınları bulunmuş. Bunlar, ‘Toplumsal Bellek Platformu' kurmuşlar… Yakınlarının katillerini arayacaklarmış. Yeni bir, profesyonel "ağlama duvarı"! Ve sıkı durun; Hrant onları, onlar Hrant'ı temsil ediyorlarmış!

Ben, şahsen, Uğur Mumcu ve Abdi İpekçi’nin, Dink’le, aynı potaya konulmasına, isyan ediyorum, yaşsalardı, onlar da isyan ederlerdi; duyarsız oldukları, Dink’in öldürülmesini tasvip ettikleri için değil, Dink’le aynı “platforma” konmayı istemedikleri için! Dink’le, tek ortak tarafları ”gazeteci- yazar” olmaları! Yoksa adım gibi biliyorum; bu gibi cinayetleri, en ağır şekilde lanetleyen, can dostum Abdi, Hrant öldürüldüğünde, hayatta olsaydı, böyle bir “platforma” katılmaz, başka amaçlara alet olmazdı… Uğur Mumcu da öyle!

Abdi İpekçi’nin kızı, sevgili kızım Nükhet de bu törene - “platforma “ katılmış… Ona, annesi Sibel’e, kardeşi Sedat’a, -Abdi'nin, yakın dostu – ve amcaları olarak, buradan sesleniyorum; sakın, aslında, –Türk devletini ve milletini hedef alan bu oyunlara alet olmasınlar-kullanılmasınlar. Yoksa babalarının, Abdi İpekçi’nin, ruhu muazzep olur! Hrant Dink’in eşine ve ailesine de “artık acınızı bağrınıza basın” - Ötekilere de: artık Hrant’ı, günah ve sevaplarıyla, mezarında rahat bırakın ve Türkiye’yi daha fazla rahatsız etmesin- etmeyin! ***