Merhamet mi, Gaflet mi?

Dünyada, bugünkü Türkiye gibi, sorunların bu kadar sarmal olduğu, iç ve dış düşmanların kuyruklarının fosseptik çukurunda biri birine değdiği, her gün, her yerde polis baskınları ve tutuklama manzaralarının olduğu başka bir ülke acaba var mıdır? Başka ülkelerde, kendi ordusundan korkan, Komutanları düşman bilen ve en kuvvetli gücünü harcayan, sözde aydınlar ve yazarlar var mıdır?

Kısacası, böylesine bir medya ve bu kadar çok gafil ve hain var mıdır? Ve hangi ülke, bugünkü Türkiye gibi bir “Korku Devletidir?”

1984’TEN 2010’A

George Orwell, 1949’da yayınlanan ünlü “1984” romanında gelecekte, 1984’de, mevhum bir ülkede olacakları yazarken, sanki bugünkü Türkiye’yi öngörmüş ve canlandırmış. “Büyük Birader” herkesi, her yerde gözlüyor, dinliyor. “Düşünce Polisi” (cemaat polisi diye de okuyabilirsiniz), insanları sabaha karşı alıp götürüyor; akıbetleri meçhul! Ve her şey, anlamlar tersine dönmüş; “Aşk” nefret, “demokrasi” otokrasi, “İnsan hakları” zülüm, “Yargı” Adalet “çifte yargı” ve “adaletsizlik”!

Cumhuriyetin ilk on yılında her savaştan “Çıktık açık alınla” ama son, özellikle sekiz yılda, böylesine bir ülke yaratıldı, dört baştan!

Fantezi, edebiyat yapmıyorum, aynen böyle hatta daha fazlası...  Eserleriyle övünebilirler!

Ve bu ülkede, bu korku, kargaşa ülkesinde, işler ve eşhas, öylesine sarmal olmuşlar ki, asıl nirengi noktaları gözden kayboldu, ayrıntılar, şeytanlıklar içinde boğulmaktayız!

Kürt açılımı, Ermeni açılımı, Anayasa ve yargı reformu tartışmaları AB süreci, vb. Hiç şüphesiz, bütün bunlar çok önemli ve tartışılmalı, ama anlatmaya çalıştığım gibi, bunları tartışırken, geçmişin takıntılarına saplanılırsa, “Büyük Resmi” gözden kaybederiz ve asıl “kördüğüm” çözülmez! “Tarihimizle hesaplaşmak”, Resmi Tarih “öteki tarih” “Hangi Atatürk”, tartışmalarına girerseniz, bugünü doğru göremez, değerlendiremezsiniz! Zaten “ötekilerin” de maksadı “bugünü ve ilerisini”, kendilerine ve amaçlarına göre biçimlemek!

GENEL AF

Şimdi birden canlandırılan “af ve genel af” konusunda da böyle oluyor.
CHP’li Kemal Kılıçdaroğlu’nun, Batman’da sarf ettiği, “Toplumsal barışın bir parçası olacaksa, genel affa evet deriz” sözleri, çerçevesinden cımbızla çıkarıldı ve tartışma başladı. Zaten, bunu bekliyorlardı, “Af, Genel Af, APO’nun affı”, programlarındaydı. Eşkıya başının da, “yol haritasındaydı”; PKK’lılar affolunacak ve liderleri APO serbest kalacak! Ve eşkıya başı, sözde ılımlı PKK meşrulaşıp BTP’nin yanında siyasete oturacak!

Kısacası, “Affetmek, bağışlamak”, kişisel boyutlarda büyüklüğün şanından ve insanlık icabıdır. Ancak “devlet” boyutunda ve koşullara göre, iş değişir. Mesela rahmetli Bülent Ecevit ve Rahşan Ecevit, iki boyutu, maalesef karıştırdılar; topluma huzur gelmedi, aksine hapisten çıkanlar ıslah olmadılar, olağan suçlarına döndüler. APO’nun gerektiği gibi, idam edilmemesi terörü azdırdı...

Şimdi, “PKK ortak cephesinin”, BTP’nin ’genel af’tan ne anladıkları ve bekledikleri belli. Onlar şimdi “Terörle Mücadele” yasasının da kaldırılmasını istiyorlar. Hatırlardadır; AB’nin dayatmasıyla terör yasası, AB kriterlerine uyduruldu iğdiş edildi, ABD’nin telkin ettiği “Dağdan indirme” yöntemi de en azından netice vermedi, hatta “inenler” kentlerde azdılar!

Kısacası; eğer devlet, hükümet ve yasama boyutunda genel af çıkaracaksa, bunun huzur ve barış getireceğinden, kesinlikle emin olmak gerekir. Olmayacak duaya âmin!... Buradan geliyoruz, yol haritamızda, kırmızı çizgilerle birlikte gözden kaybettiğimiz, gözden çıkardığımız önemli bir noktaya!

PKK-bölücüler, Apo’nun emriyle silah bıraksalar, tek ayakları üzerinde, yemin etseler, İstiklal Marşı söyleseler, Atatürk’ün “Anıtkabir’inde” O’na biat etseler de, asıl amaçlarından, ülkemizi bölmekten, “Büyük Kürdistan”’dan vazgeçecekler mi? Buna inanacak kadar budala olamayız!

Eger, ülkede huzur isteniyorsa, Türkiye’yi bir “Korku Devleti” olmaktan çıkarmak hakikaten isteniyorsa, acilen yapılması gereken “Ergenekon cadı kazanına” son vermek ve mağdurlarını, diri diri yanmaktan kurtarmaktır. Yoksa APO’yu ve adamlarını affetmeyi düşünmek değil! ***