Baba tarafından dedesi, Şebinkarahisar’ın Alişar köyünden. “Demircioğulları” ve “Karahaliloğulları” namıyla bilinir. Ailenin büyük bir kısmı hâlâ Alişar köyünde oturmakta, erkekler İstanbul’a gelip çalışmaktadırlar.

 

Kemal Tahir, 13 yıl hep bir ayağı dışarda cezaevlerinde yatar. 1950 yılında İstanbul’a 4000 sayfaya yakın notla, romancı olarak gelir

Aziz Nesin’le ortaklaşa Düşün Yayınları’nı kurarlar (1957). Kendi kitaplarını yayınlarlar. Aynı yıl “Sağırdere” nin devamı “Körduman” ve “Rahmet Yolları Kesti” Yaşar Kemal’in “İnce Memed” mitosuna karşı olarak yazdığı ileri sürülen “Rahmet Yolları Kesti” Kemal Tahir’e ilk tepkilerin kaynağı olur

Kemal Tahir, “Esir Şehrin İnsanları” romanını paşazade Kâmil beyin mütareke yılları İstanbulunda anadolucu çalışmaları yüzünden yakalanıp Bekirağa Bölüğüne düşmesi sırasında kesmişti. “Esir Şehrin Mahpusu” (1962) romanı da yedi yıla hüküm giyen Kâmil beyin cezaevine nakil ve oradaki direnişini anlatır

Türkiye’de son yıllarda olup bitenler de ayrıca onu fazlasıyla üzmekte, kızdırmaktadır. Kemal Tahir olarak, bir romancı olarak görevini yapabilme kaygısındadır. Bir çok romanı yarım bırakması buna bağlanabilir

Ünlü romancı Kemal Tahir, 21 Nisan cumartesi günü saat 05:30’da beklenmedik bir kalp krizi geçirerek öldü.” (Gazeteler

 

Mehmet Barlas o geceyi şöyle anlatıyor: “Öldüğü sabahın gecesi beraberdik. Bizim evde toplanmıştık. Onu okuyan, fakat tanımayan konuklar da vardı. Anadolu insanını yüceltmek için kullandığı sözler ve diğer konulardaki görüşler kendisine alışık olmayan yeni tanışlarını şaşırtmıştı. ‘Azgelişmişlik yoktur’ diyordu. ‘Varsa bile, Anadolu insanı azgelişmiş değildir’ (…) konuklardan biri, ‘Kemal Tahir bir antitezdir’ demeye getirdi sözünü

“Evet, midemden ötürü bu,” diyordu. Karbonat istedi. Bir ara kustu. Artık konuşmuyordu, “susun”, dedi.

Çağrılan doktor geldi; Kemal Tahir’e baktı, sonra karısı Semiha hanıma dönüp “Başınız sağ olsun”, dedi.

Başımız sağ olsun…

 

Okumaya devam edebilirsiniz…

http://www.kemaltahir.net/biyog.asp