Sıcak bir gündü.Tepe'de ekin biçiyorduk. Öğle üzeri güneş kızdırıyor alabildiğince.Köy bomboştu. Herkes tarlasında işinde gücündeydi.Sararmaya yüz tutmuş buğday başakları arasından geçtim elimdeki su bidonunu kellelere sürerek.Yanukkurt'a suya gidiyordum.

 

Sınır üstlerindeki yemyeşil tam inek yayılımı otların üstünden yürüdüm. Tarla kenarına konmuş üçbeş dikenli çalının üstünden atlayıp tozlu Orhan yoluna indim.Şimdi bomboş ve ıpıssız olan, akşam üzeri ise Orhan tarafından, kalisorlarında çalılar yığılı üstünde orakların, çay takımlarının, bazılarında beşiklerin; ve karıların oturuşmuş gurumlanarak ellerini bağlayıp etrafa bakıştıkları moturların geleceği tozlu yola indim.Yürüdüm .Ayaklarımı sürterek yoldaki tozları kaldıra kaldıra.Çeşmeye vardım.Güneşin yakıcı sıcaklığında,tarlalarında alınlarından buram buram ter döken insanların özlemini çektiği su..Yanukkurt! Adı bile orak tarlasındaki insanların kulağına hoş gelen, onları ferahlatan Yanukkurt! İşte karşımda.Çörtnelerinden şırıl şırıl akan berrak, soğuk suyunun güzelliği oluktaki suya yansıyor.Güneşin kırılan ışıkları dibindeki yosunlarda parlıyor.

Yanukkurt yanukkurt.. Erikbelen'de nice susuz insanları suladı. Kurumuş dudaklara bir ilaç, çobanlara dert ortağı, gurbete gidenlere sevdalı oldu durdu.Üzerinden nice yıllar geçti.Nice insanları eskitti.Nice sevdalılarını, dostlarını kaybetti.Ama zaman onu eskitemedi.Meydan okudu her gelen seneye. Çörtnelerinden akan sularına kattı akıttı yılları bir bir.Her giden yıl dostlarını sevdiklerini alıp götürdü. Ama o belki de sevdiklerini bir bir götüren senelere inat yenik düşmedi.Bir bir eskitti her yeni gelen yılı .Şimdi ağustos sıcağında hayranlarından birisi başucunda onu izliyor işte.Selam sana Yanukkurt'um selam .Biliyorum! Bir gün gelecek zamana bende yenik düşecem. Ama sen eskiden olduğu gibi yine zamanı yenmesini bileceksin,ve daha nice yıllar sevdalılara yar, kurumuş dudaklara ilaç olmaya devam edeceksin .Bir gün olur da torunlarım gelip oluklarında çimerse ozaman hatırla beni ...