Kapatma Davası Kimin Önünü Açacak?

Ergenekon soruşturmasının usul ve başlıca esasları dün İstanbul Cumhuriyet Başsavcısı A. Cengiz Engin tarafından bizzat açıklandı.

Başsavcı’nın, iddianamenin içeriğine dair tek kelime etmemesine rağmen, iddianameye ilişkin duyumlar ve senaryolar gazetelerde çarşaf çarşaf yayınlanmaya başladı.

Hukuk tekniğine birazcık aşina olanlara “hikâye” gibi gelen ama bazen manşete kadar taşınan taraflı yorumların, günlük yaşamını sürdüren halkta ne gibi fikirler uyandıracağı ise zamanla göreceğiz.

Basın yayın organları, geçmişte yaşanan benzeri olaylarda olduğu gibi, bu olayda da soğukkanlılığını koruyamadı ve hakkında “iddialar” bulunan kişileri; kendi bakış açılarına göre, peşinen “mahkûm” veya tamamen “masum” olarak ilan ediverdi!

Bu durumda Ergenekon’un kararının mahkemelere bırakılmayacağı ve çeşitli odaklarca, kamuoyu önünde yaşanan bir hesaplaşma veya orta oyununa döndürüleceği yönündeki endişelerimiz de daha da kuvvetlenmiş oldu.

* * *

Biz Ergenekon konusunu şimdilik kendi akışına bırakıp, Türkiye’yi daha yakından ilgilendiren AKP’ni kapatma davasına dönelim.

Raportör, Çarşamba günü raporunu Anayasa Mahkemesi’ne sunacak.

Bugüne kadar; Anayasa Mahkemesi’nin, AKP’ni “laiklik karşıtı eylemleri olmadığı” yönünde aklayacak bir karar almamakla birlikte; hem AKP’nin hal ve tavırları nedeniyle laiklik endişesi duyanları rahatlatacak, hem de AKP’ne bir ikaz mahiyetinde olacak şekilde, hazine yardımının kısmen veya tamamen kesilmesine yönelik bir karar alacağını tahmin ediyorduk.

Ancak, AKP’nin de yadsınamaz katkılarıyla bugünkü gelinen nokta itibarıyla Anayasa Mahkemesi’nin ne karar alacağını kestirmek artık çok güç bir hale geldi.

“Kapatma” seçeneği de en olası seçenekler arasında yerini almış oldu.

* * *

Demokrasilerde bir parti, hele de halen iktidarda olan bir parti hukuken kapatılabilir mi?

Bu sorunun cevabı “evet”.

Dünyada buna dair birçok örnek var.

Ama AKP’nin kapatılması siyaseten doğru bir karar olur mu?

Buna “evet” demek o kadar da kolay değil.

* * *

Hatırlarsanız, 80’li yıllarda İngiltere’de T.I.N.A Thatcher ve Türkiye’de B.A.Y Özal diye bir takım kavramlar siyasete hakimdi.

There Is No Alternative ( Başka Alternatif Yok) kelimelerinin baş harflerinden üretilen bu kavramlar, o günkü iktidarların alternatifsizliğine vurgu yapmak için kullanılıyordu.

Türkiye’de bugün yaşanmakta olan ve AKP iktidarına alternatif bir siyaset üretemeyen “sığ” olarak nitelendirilebilecek bir muhalefet anlayışında, %47 oy oranına sahip AKP’ni kapatmak, AKP’nin “zülme uğramış” görüntüsüne katkı sağlamaktan başka bir işe yaramayabilir.

AKP kapatıldığında ister istemez yaşanacak o şok anında insanların aklına “iktidar alternatifi” olarak gelecek bir muhalefete sahip olmadıkça, AKP’nin kapatılmasının Türk siyasi hayatına olumlu bir etkisinin olacağı düşünmek, oldukça iyimser bir beklenti olacaktır.

Kaldı ki; AKP’nin, her ihtimale karşı, kendi bünyesinden çıkaracağı alternatifini daha şimdiden hazırlamaya başladığı bilinmektedir.

* * *

Türkiye’nin gitmekte olduğu noktadan endişe duyuluyorsa; bunda, AKP kadar, AKP’ne alternatif olabileceğini halka ispatlayamayan diğer siyasi partilerin de vebali olduğu unutulmamalıdır.

feramuzerdin@kenthaber.com