647. Kırkpınar Ağası Mehmet Cadıl, yayımladığı "Tutkulu Bir Yörük Çocuğu" adlı kitapta kendisini ve yaşadıklarını anlattı.

"Tutkulu Bir Yörük Çocuğu" adlı kitaptan derlenen bilgilere göre, Mehmet Cadıl, 1947 yılında Antalya’nın Korkuteli ilçesinde 6 çocuklu bir ailede dünyaya geldi.

Ailesini "fakir" olarak nitelendiren Cadıl, gelenekçi, inançlarına bağlı, küçüklere sevginin gizlendiği bir Anadolu ailesinde dünyaya geldiğini ve çok erken yaşta annesini kaybetti.

Ailesinin yoksulluğunu, "Semersiz eşekle kışlık buğdayımızı taşırdım" diye ifade eden Cadıl, kitabında çocukluğuyla ilgili şu bilgilere yer verdi:

"İlkokulda okurken evimizin tüm işlerine de yetişmeye çalışıyordum. Sıkıntılı geçti okul yıllarım. Çocukluğumla ilgili anılarım yok denilecek kadar az. Simit satardım gün boyu, 1 lira kar etmeden 1 simit yememeyi kendime kural etmiştim. Karanlık çökünce kimsesizliğimle baş başa kalırdım. Kireçle badanalanmış eski evimizin duvarındaki gaz lambası ışığının titremelerinde, bir Yörük çulunun üzerinde hayallere dalardım."

Başarılı olursa, babasının eziklik duygusunun azalacağına inandı

Kendi başarılarının babasının ezilmişlik duygusunu azaltacağına inandığını belirten Cadıl, hırs ve azmin başarıyı getirdiğini kaydetti. Cadıl, 13 yaşında gurbet yollarına düştüğünü anlattığı kitabında, iş hayatını şöyle özetledi:

"Yörük Süllü’nün oğlunun neler yapabileceğini çevreye, akrabalara ve meraklı komşulara göstermeliydim. 1960 yılında içine çalışma azmimi koyduğum çıkınımla gurbet yoluna düştüm. Çıraklık yıllarım tarifsiz zorluklarla geçti. Otele para vermemek için kamyon brandalarında ve apartmanların merdiven altlarında çok sabahladım. İnsanların denizi ve kumu için geldiği Antalya’da denizi tanımıyordum."

Çıraklığın ardından açtığı küçük akü tamir atölyesinde para kazanmaya başlayan Cadıl, ilk biriktirdiği parayı babasına vermenin mutluluğunu şöyle anlattı:

’Yörük Süllü’ye oğlu mor beş yüzlük vermiş’

"Akü tamir atölyesi açmam için babamın bana bıraktığı 150 liranın 10 lirasını babama yol parası yapması için geri verdim. Ama iki ay gibi kısa bir sürede 500 lirayı artırmayı başarmıştım. Tasarruf ettiğim bu parayı babama verecektim. Metal paraları Ziraat Bankasına götürdüm. Parayı bütünlemelerini rica ettim. Banka müdürü ’ne fark eder, babana bozuk para veriver’ diyordu. Babamın hiç görmediği bir banknot vererek onu şaşırtmak istiyordum. Babama parayı gururla uzattığım anı hiç unutamam. Komşular uzun süre ’Yörük Süllü’ye oğlu mor beş yüzlük vermiş’ diye konuşmuş."

Akü tamir atölyesi sonrasında önce akü üretimine, daha sonra mermer işine girdiğini kaydeden Cadıl, kitabında işlerini azim ve hırsla büyüttüğünü ifade etti.

Cadıl, zor şartlarda da olsa çalışmaktan hiçbir zaman yılmadığını belirterek, iş yaşamındaki başarılarını şöyle sıraladı:

"Hırsımız ve çalışma azmimiz vardı. Bahtsızlıktan, zorluklardan sızlanıp işi bırakmayı kendimize yakıştıramıyorduk. 1992 yılında Suudi Arabistanlı iş adamı Abbas Nur’la tanıştık. Bize üretmenin ve satmanın inceliklerini öğretti. Bugün iç piyasanın yanı sıra ABD, İtalya, İngiltere, İspanya, Çin, Güney Afrika, Suudi Arabistan ve İsrail gibi dünyanın birçok ülkesine ihracat yapıyoruz."

Güreş seyirciliğinden ağalığa

"Güreşe ilgi duyan birinin Kırkpınar’ı duyunca yüreğinin kıpırdamaması düşünülemez" diyen Cadıl, güreş tutkusunun çocukluktan ve atadan gelen bir sevda olduğunu belirtti.

Çocukken geldiği Sarayiçi’ne bugün ağa olarak gelmekten mutlu olduğunu ifade eden Cadıl, ağa olmaya karar veriş sürecinden şöyle bahsetti:

"Rahmetli babam, güreş meraklısı bir Yörüktü. Nitekim, çocukluğumda beni birkaç kez Kırkpınar’a getirmişti. O gün duyduğum heyecanı tarif edemem. Bir gün güreşçi olarak olmasa da Kırkpınar’a destek sağlayabilir miyim fikri o günlerde aklıma düşmüştü. Geçen yıl ağalığı kazanarak muradıma erdim. Kırkpınar, bir bir yitirdiğimiz öz değerlerin ayakta kalan, direnen son kalesidir. Ata yadigarı en yaşlı geleneğimizdir. Arzum, şu çimenin üzerindeki pehlivan peşrevinin sonsuza dek sürmesidir."