Bu yazımda sizinle yorumsuz bir şiir paylaşmak istiyorum.

Adı Hasan dı
Adı hasan dı
İşçiydi
Onurlu ve çalışkandı
Türkü söylerdi
Severdi sevilirdi
Evliliğin eşiğindeydi
Çok çalışırdı
Para lazımdı
Daha şimdiden çocuklarını düşünürdü
Oğluna Hüseyin kızına Zeynep ismini koyacaktı
Nişanlısının adı sevgiydi
Severdi hasanı
Çünkü bilirdi hasan has çocuk tu
Keskin bakışları utangaç tavırları
Dürüstlüğü çekmişti onu
Hiç tutmadı sevginin elini
Hiç sarılmadı
Hiç bakmadı gözlerine
Hiç sevdiğini söylemedi
İçinde fırtınalar kopardı
Sevgi dendiğinde.....
Of ulan derdi hasan
Para olacak ki
Hemen düğünü yapayım,
Uzun boyluydu
Vapura binerdi
İşe gitmek için
Simit alır çay içerdi
Deniz tarafına otururdu
En tenha yeri seçerdi
Pek konuşmazdı
Annesini hiç tanıyamadı
Babası büyüttü onu
Çok çalışırdı oğluna bakmak için
Okutamadı hasanı
Oysa hep doktor olmak isterdi Hasan
Babası iş kazası geçirdiğinde
Para olmadığı için ameliyat etmediler
Küçüktü yardım edemedi
Ölüme terk etmişti doktorlar
Bir gün amcası söyledi
Baban öldü diye
Küçüktü hasan çocuk tu
Biliyordu kötü bir şeydi ölmek
Nasıl bir şeydi ölmek
Hiç gelmemek ti ölmek
Günlerce ağladı hasan
Hep kapıya baktı
Birazdan emekçi babası gelecek ti
Hasan diye bağırıp
Her akşam olduğu gibi
Bir şeyler getirecek ti
Babasının en çok ellerini özlüyordu
Nasırlı ellerini sürerdi hasanın yüzüne
Elinde çıkmayan yağ lekeleri vardı
Ne kadar yorulsa da baba
Hasana belli etmez
Umut dolu huzur dolu görünürdü
Akşamlarını ansızın çok uyandı hasan
Koştu babasına
Yok tu artık babası
Anlamıyordu yok olmayı hasan
Çünkü çok seviyordu ve çocuktu
Kim sevecekti onu
Zamanla alıştı babasının yokluğuna
Fakat kabullenemiyordu öpmeden gidişini
Neden diyordu babam nasırlı ellerini yanağıma götürüp öpmedi
Ah hasan dedi amcası
Baban kendi yerine benim öpmemi söyledi
Ben unuttum sana söylemeyi
Hasan çocuk yüreği güldü biraz
Ama yalandı bu
Fakat söylenmesi gereken bir yalan
Amcası iş değiştirince
Onunla taşındı hasan
On yaşında tornacıda çalışmaya başladı
Büyüdü kocaman delikanlı oldu
Yeni taşındığı yerde tanıdı Sevgiyi de
Evlilik yaklaşıyordu
Ev bakıyordu hasan
Babasının mezarını ziyaret etti
Ağladı hasan
Elini yanağına götürdü
Babası gibi dokundu kendi yüzüne
Nasırlıydı elleri
Yağ lekeleri vardı
Aynı babası gibi
Sevgi dayanamadı ağlamaya başladı
Hasanı ne kadar çok sevmesi gerektiğini anladı
Tuttu hasanın kolundan
Kaldırdı onu
Ağlama dedi ağlama canım
Hasana yıllar sonra canım dedi birisi
Ve sevgi elini hasanın yanağına götürdü sildi gözyaşlarını
Ve yıllar sonra başka bir el deydi hasanın yanağına
Düğün zamanı karalaştırıldı
Hasan biriktirdiği paralarla kıyafet aldı
Yakıştı
Tıraş oldu
Ansızın koca adam yine ağlamaya başladı
Kimse anlayamadı onu
Oysa babası düşmüştü aklına
Kasketli yiğit dürüst babası
Düğün oldu,halay çekti hasan
Ne demek ti ağlarken gülmek
Yaşadı Hasan...
Ve aradan yıllar geçti
Hep konuşuldu
Dediler nasıl adam nasıl sevgi bu
Böyle sevgiydi bu
Böyle onurlu bir yaşam
Geldi ve geçti
Yiğit yürekli sevgi dolu bir insan
Adı ney miydi
Adı Hasan dı....... 
  
                                    E.Y