İnsan çok ilginç bir canlı aslında, hatta komik, biraz düşündüğümüzde, başkasını değil kendimizi, bunu çok iyi anlarız.

Geçenlerde bir tiyatrocu dostumla sohbet ederken tuhaflığımdan korktuğum için sanat yapıyorum dedi. İnsan tuhaflığından korkar mı demeyin hemen, aman peşin hükümlü de olmayın, bu memlekete ne kadar kötü işler geldiyse peşin hükümlü komikler tarafından gelmiştir.  Komikler diyorum çünkü aslında onlar komik olduğunu bilmez,  o nedenle komiktirler. Tiyatroda sanatkar ne rolü oynadığını bilir, onu hayata karıştırmaz sahnede oynar sonra evine gider. Ama hayatta komik olmayı yaşayıp komik olanlar, yani düştüğü durumlar itibarıyla her yerde bu komikliği yaşar ve zamanla şaklabanlığa bile dönüştürürler bu rollerini...

İnsan hırslıdır ne geldiyse de bu yönü yüzünden gelmiştir. Şu komedi varya iyi ki var yoksa bir çok şeyi anlayamazdık. Hırsından dolayı komik olur insan, Komiklik tiyatroda olsa çok zor bir sanattır. O hakiki sanatkarlar sahneye çıktığında yada kamera karşısına geçtiğinde insanaları gülmekten öldürür adete. Ve bu  insanaları çok severiz. Ama ya hayatta komik durumda olanlara nasıl bakarız, acırız aslında onlara, bir yere gelmek için bin takla... üstelik o cüsseyle...kıyafeti de müsait değil, çünkü takla atabilmek için spor ayakkabı, eşofman en önemlisi de ortam olması gerekir. Ama hatta lakin ve de fakat hayattaki komikler kendi çıkar ve hırsları için inanılmaz taklalar atarlar. Aynı güvercinler gibi sonra bir yere varmak istediklerinde ise şaşkın ördek kıçtan dalar misali, yönleri karıştırıp gitmek istedikleri yere asla ulaşamazlar. Allah kimseyi hayatta komik yapmasın....