Eskiden diye başlayınca biri söze, hemen bıyık altından da olsa başlarız gülmeye… Ama idrak edebilsek o kadar çok anlam gizli ki eskide. İstikbal maziden aydınlanır. Mutlaka geçmişi ve yaşadığımız anı kıyaslamalıyız. Nerede olduğumuzu, nasıl bir mesafe kat ettiğimizi daha iyi anlarız o zaman.

Günümüze 200 yıl önceden, daha eskilerden birçok deyiş, atasözü, şarkı, türkü kalmıştır. Biz onları, bir duyguyu, durumu anlatmak için sıklıkla kullanırız. Öyle güzel örneklerdir ki bunlar adeta hayatı özetler. Buradan şu çıkıyor, eskiler hayatı o kadar güzel algılamışlar, o kadar güzel yaşamışlar ki, bize bıraktıkları hala geçerliliğini sürdürüyor. Ve biz onlarla bazen avunuyoruz, bazen övünüyoruz, bazen de ilham kaynağı olarak çok farklı bir yere koyuyoruz.

Peki ya biz, yani bu çağın insanı, hayatı ne kadar anlıyoruz. Ne kadar çözmüşüz meseleleri…. Daha da önemlisi ne bırakabileceğiz 100 yıl sonrasına. Tabi ki bir şeyler bırakmak, hayatı anlamak ve adam gibi yaşamakla alakalı olduğunu düşünüyorum. O yüzden bu yüzyılın insanının geleceğe çok şey bırakacağını düşünmüyorum.

Hayatın kıyısında bir çok şeyi teğet geçen bir yaşam çizgimiz var maalesef. Oysa ne güzel demiş Mevlana:


Ne olursan Ol

Paranı ver, gönlünü ver, canını ver
Ama SIRRINI VERME! ...
Günlerini say, kazancını say, büyüklerini say
Ama YERİNDE SAYMA! ...
İşini beğen, aşını beğen, eşini beğen
Ama KENDİNİ BEĞENME! ...
Emek ver, kulak ver, bilgi ver
Ama SAKIN BOŞ VERME! ...
Fidan büyüt, çocuk eğit, yoksul besle
Ama KİN BESLEME! ...
Davet et, hayret et, ülfet et, affet
Ama İHANET ETME! ...
Kitap oku, meslek oku, dünyayı oku
Ama LANET OKUMA! ...
Sınıfını geç, hayatını seç, rakibini geç
Ama GÜLÜP GEÇME! ...
Gönül al, dost al, yoldaş al
Ama BEDDUA ALMA! ...
Yaklaş, tanış, konuş, uzaklaş
Ama UŞAKLAŞMA! ...
Doğrul, sayrıl, evril, devril
Ama EĞRİLME! ...
Hislen, tasalan, seslen, uslan
Ama PASLANMA! ...
İtil, ütül, atıl, katıl
Ama SATILMA! ... 

Mevlana Celaleddin Rumi