Fanatizm, en genel anlamda insan aklını, bilimi, duyguyu yok sayan körü körüne bağlılık demektir. Hakikaten bir hastalık. Bütün duygularınızı, mantığınızı insani yönlerinizi yok eden bir körlük. Niye, neden, nasıl, acaba gibi soruları yok sayan, onun yerine hızlı bir hareketi; bir an önce kesinlikle böyle olmalıyla pekiştiren robotsal bir yaşantıdır. Şimdi sorsam sizlere var mı toplumumuzda bu hastalık desem! Ne dersiniz? Var derseniz. O zaman ben de sebebini sorarım... Bence çok ciddi bir sıkıntı bu günümüzde. Bir şeylerin peşine körü körüne gidiliyor. Bunu gazetelerden TV’lerden görüyoruz. Akla mantığa sığmayan gelişmeler oluyor. Mesela benim en ilginç bulduğum şu futbol takımlarının fanatik taraftarları…Birbirlerine satırla, bıçakla, sopayla saldırıyorlar. Hatta öldürüyorlar bile. Anlamak, konuşulduğunda ya da yazıldığında zor geliyor değil mi? Diyorsunuz ki nasıl olur ya? Bir insan, diğer bir insanı, farklı takımı tutuyor diye öldüresiye nasıl döver? Ama oluyor bu olaylar. Hem de İstanbul’ un göbeğinde. Hep emniyet güçleri vesaire, önlemler deniyor. Bence bu oylalar bu tedbirlerle önlenmez. Biraz bu olayların psikolojik ve sosyolojik boyutlarının incelenmesi lazım.

Yaşları genelde 16 ile 25, 26 arası değişen gençler bu taşkınlıkları yapanlar genelde. Peki neden bu tür agresif tavır ve davranışlara giriyorlar... Çok ciddi araştırılması gereken konu bu. Emniyet tedbirleri alalım la olmuyor. Bir örnek vermek istiyorum. Bizzat benim tanık olduğum bir hadise bu. Beşiktaş sahilden Taksim dolmuş duraklarına doğru yürüyordum. O gün büyük takımlardan birinin maçı vardı. Ben tam karşıya geçtim. Dolmuşa binmek için sıra bekliyordum. Bir grup taraftar bağıra bağıra geldi. Yaşları genelde 17 ile 20 arası değişen gençler, hemen arkamızda bayrak, şapka satan orta yaşın üstünde bir amcanın yanına yaklaştılar elinden birkaç bayrağı çekip aldılar. Adamı biraz tartakladılar. Müdahale edip ayıptır ya yapmayın diyecektim. Oradaki diğer insanlar bırak ya başını belaya sokacaksın. Bunlar….. takımın fanatik taraftarları dediler. Kimse bir şey diyemedi tabi ben de. Olay o amcanın birkaç bayrağına oldu.
İşte aynen anlattım size. Ben bu tablo karşısında çok üzüldüm. Anlamlandırmaya çalıştım bir şey bulamadım.

Bu gençler nereden geldi, kim yetiştirdi, nasıl bu hale geldi sormak lazım değil mi? Emniyet tedbirleri alalım. Önlemleri arttıralım la çözülecek bir konu olsa çözülürdü. Herkes sorumluluğunun bilincinde olmalı. Medya, yazarlar, çizerler, sanatçılar, yorumcular…
Peki bilincindeler mi? Sizce bu konuyu yeterince önemsiyorlar mı? Ya da bu gençler için yeterince bir şeyler yapılıyor mu? Cevabi size bırakıyorum.

Yazık hem de çok yazık. Tabiî ki maça gitmeli, takım desteklenmeli ama bıçaklarla, satırla değil. Spor barıştır, kardeşliktir. Sırf böyle taraftarlar yüzünden yaklaşık 10 yıldır maça gitmiyorum. Oturup evde izliyorum.

Bir yandan sizlere bunları anlattım ama asıl sorunlardan biri de yaklaşan ÖSS sınavı, bakalım kaç genç’in psikolojisi bozulacak, kaçı hayal kırıklığına uğrayacak… Neyse umarım şu ÖSS sınavlarının daha adil, daha doğru yapılması için, sevgili büyüklerimiz daha mantıklı çözümler üretirler. Sınava giren tüm öğrencilere başarılar diliyorum.