Konuşuyoruz ama nece konuşuyoruz, Konuşuyoruz ama anlamıyoruz. Animasyon, motivasyon, ajitasyon, atmasyon, Türkçe konuş anlamıyorum. Çok zoruma gidiyor. Yabancı dil Türkçe mi o da ayrı bir konu, düşündükçe, taşındıkça komiğime gidiyor…

Evet, bu yıllar önce Grup Vitaminin bir şarkısı. Ne kadar da anlamlı bir şarkı değil mi? Artık kelimelerimizi kaybetmeye başladık. Kelimeler kaybolunca ne oldu? Anlamlar değişmeye başladı.

Konficyüs diyor ki: Bir milleti yok etmek istiyorsanız onların kelimelerini değiştirin yok edin, kelimeler değişince zihinler karışır, anlamlar farklılaşır. Birçok şey alt üst olur.

Ne kadar da doğru. Yıllar öncesinden ne güzel tespit yapmış bir bilge.

Şimdi manzara içler acısı. Burundan konuşan gençler. Türkçeden kompleks duyan, yabancı kelimelerle kendini anlatan, aksağını farklı insanlar var arttık sayıları az da olsa.

Çok geniş bir mekân yerine. Çok Larç, Bilgisayar yerine ki artık dilimize yerleşmiş bu isim, kompitur, pamuk yerine koton…….

Örnekleri çoğaltabiliriz. Hele o konuşma biçimleri daha içler acısı. Sanki Amerikan filmi seyrediyormuş gibi, tonlamalar, vurgular o kadar farklı ki…

Artık kelimelerinin anlamı değişiyor. Zihinler bulanıyor. Anlam kaymaları başladı ve değerler de değişmeye başladı. Baba’ya peder demeye başlayan bir gençlik var. Dedeye moruk diyen bir gençlik var. Neden böyle peki, bazı TV kanallarında sürekli bu tür yayınlar, bu tür filmler… ‘’ hey moruk, Vay peder bey siz uyumadınız mı?

İnsanlar kelimelerle konuşur, kelimelerle üzülür, kelimelerle ağlar. Yani kelimeler hayatımızda çok önemli yer kaplar. Yozlaşmaya başlayınca ya da değişime uğrayınca, anlamları farklılaşınca, o insanlar anlaşamaz hale gelir. Birbirinden kopuk, farklı, ayamayan toplumlar meydana gelir.

Eeee gerisi, gerisini siz zaten biliyorsunuz…