Bir Haber Yazısıdır


Önceki gün, bir okur aracılığıyla bana ulaşan bir kişi, iş bulma konusunda inanılması güç bir olay anlattı. On yedi yıllık bir beklentiyi dile getiren olay, anlatıldığına göre aşağıdaki şekilde cereyan etmiş.

Cemal Oğlu Cevat Çağlar tam on yedi yıl önce Erzurum’daki İş ve İşçi Bulma Kurumu’ndan içeri girer. Derdi iş bulmaktır. Günlerden Haziran Ayı’nın yirmi beşidir. Yıl ise bin dokuz yüz seksen sekiz…
İlgili yere yönlendirirler. Cevat Çağlar’ın başvurusu alınır. Yapabileceği işleri sıralar. Aşçı olarak yirmi dokuz sıra numarasıyla kaydını yaparlar. Başvuru yaptığına dair eline küçük bir belge de verilir.

Asıl olay bundan sonra başlar. Cevat Çağlar, İş ve İşçi Bulma Kurumu’nun kapısını aşındırır sürekli. Bir, üç, beş derken utanıp sıkılma safhasına girilir. Arayıp sormaların arası yavaş yavaş açılır. Günlük aramalar önce haftalığa, haftalık aramalarsa aylığa doğru uzanır.
Ara değişerek gittikçe uzamaya başlar. Değişmeyen tek şeyse verilen “Bekle” cevabıdır.

Bu işte mutlaka bir yanlışlık olmalı değil mi?
İnsanın inanası gelmiyor.
25 Haziran 1988’den 26 Nisan 2005’e doğru uzanan tam on yedi yıllık bir süre.
Bu süre içinde neler olmadı ki.
En basitinden, o gün doğanlar üniversite hazırlığına başladılar bile.
Cemal oğlu Seferihisar doğumlu Cevat Çağlar soruyor.
“Acaba bunca yıldan sonra arayıp sana iş bulduk derler mi?”

Cevat Çağlar’ın, İş ve İşçi Bulma Kurumu Erzurum Şubesi’nce verilmiş 25.6.1988 tarih ve 29 sıra numaralı başvuru kayıt belgesini gördüm. Telefon numarası bende. Arzu edene iletebilmek için muhafaza ediyorum. İsteyen sorumlular, Kent Haber üzerinden mesaj göndererek bu numaraya ulaşabilirler.