Korkunun ecele faydası yoktur derler ya hani. Bir de korkunun üstüne gittikçe yenersin korkunu lafı dolaşır ya aramızda. İşte ben de bunları söyleyenin vardır herhalde bir bildiği diyerek yine bir gece dalışı organizasyonuna katıldım.

Dalışa iki gün kala başladı stresi. Ama napayım arkadaşlarımı kıramazdım.. Dalışa gelirim ama dalmam size mangal muhabbetin de eşlik ederim hatta etlerinizi bile pişiririm dedim ama yemediler.. İllaki de dalacaksın da dalacaksın.. Bu ısrar niye arkadaşlar? Hayırdır dedim var bir göreceğimiz ya neyse… 

Saat 20:00 gibi Selimpaşa daydık.. Biraz sohbet muhabbet derken ilk grup dalışa hazırlanmaya başladı.. Kıyıda kalanlar da mangalları yakmaya.. Bir yandan da dalışla ilgili kritik yapıyoruz.Ben dedim vazgeçiyorum arkadaşlar çok karanlık, deniz de simsiyah(gece dalışın da ne bekliyorsam artık?). Yok dediler “sen dalmazsan biz de dalmayız..Ayrıca sözüne de güvenmiştik.”( hadi gel de vazgeç şimdi).

İlk grup dalışını bitirdi geldi. Gerçi pek anlamadım ne yaptıklarını.Dalış yaptılar da su altımı , su üstümü belli değil..Ne zaman baksam yukardaydılar..:)Bu arada saat 22’yi geçiyor. Etler daha yeni pişmeye başlamış. Hadi dalıyoruz dediler.(Nasıl yaaa…Açım!!!) 2 dk.da hazırlanıp atlıyoruz suya.. Biran önce dalışı bitirelim de yemek yiyelim diye..:)

Dalışımız bitti ve çıktık. Ne mi gördük? Hiçbirşeeyyy… Gördüğümüz sadece bol yosunlu bir dip, bulanık bir deniz ve birkaç yengeç. Hepsi bu.. Marmaris’teki gece dalışından sonra hiç
sarmadı doğrusu. Dalışın en güzel dakikaları fenerleri kapatıp ellerimizle yakamoz oluşturmamız ve bir de Korhan hocanın kornasıyla eşlik ettiği Semiha’nın mastikası.Yine harika bir göbek şovu izledik ama bu sefer 8-10 mt.derinlikte. (Bir gün gülerken yuttuğumuz sulardan başımıza bir şey gelecek ya hadi neyse) Korhan fenerleri açın dediğin de ufak bir tereddüt yaşıyorum acaba feneri açtığımda bana bakan bir çift gözle karşılaşabilirmiyim diye..Hani o gözler bir de camgöze(köpekbalığı) aitse değmeyin keyfime.. Ne keyfi suya girdiğim andan itibaren etrafta camgöz arayıp eğer görürsem ne yaparım, kimin arkasına saklanırım veya çaktırmadan nasıl kaçarım diye planlar yaptım. Çok şükür ki o zat-ı muhteremle karşılaşmak gibi bir şansımız olmadı.

Dalış bunlardan ibaretti.. Ne kazandım peki? Korkumu yendim mi? Hayır.. Gece avlanmaya çıkan bir sürü balıkla karşılaştım mı? Hayır. Kazanmış olduğum bir tek şey var. Dalış sonrası sevgili dostlarımla beraber, mangal başında yaptığım sohbetten aldığım büyük zevk. İnanın bu her şeye değer.. Ama bir daha Selimpaşa’da gece dalışımı? Asla!!!