Gün gelir sıradan bir ufak imla hatası gibi silip attıklarınla ansızın karşılaştığında dünyanın hiç de kalıbının dünyası olmadığı olmadığı ile yüzleşir, milyonlarca kilometrekarelik yerküre denen bu koca alemin gözbebeğin kadar küçülebildiğine şaşırıp kalırsın...

          En çok da, keşkeleri belkilerle değiştiremediğinde,bir hikayeye , üç-dört dizeye, bazen de tek satırlık cümleye iliştirilebilecek şeyler için döktüğün gözyaşlarının hesabını kaybettiğinde, tüm zorluklara rağmen paragraf sonuna noktayı koyduğun yüreğindeki kabı zevke göre değişen defteri kapatıp, sayfayı bir türlü çeviremediğinde olur hep niyeyse böylesi garibal durumlar..


            Ve yazmaya çalıştığın ya da okuduğun onca hikaye yer ederken beyninin içinde, yaşadıkların onlarınkiyle birbirine benzediğinde kaçamak tebessümlerin dudağında bıraktığı o sinsi acıyla anlarsın ki; "Hayat ne yazıya, ne de o yazılarda anlatılan kuru kalabalık edebiyata benzemez... "