Karınca Kararınca, İçimdeki Karıncaların Ruhu Kararınca ..

      Ortalamalarla tatmin olmamak…

      Kendi yörüngemizde varlığımızı sürdürebilme kaidelerimizi sorgulamak…

      Bazen de örümcek ağı inceliğinde tutunmak değerlerimize...

      Paylaşmak istemek bazen...

     Bazen arkana bile bakmadan ısrarla uzaklaşmak...

     Çıplak ayakla yola devam etmek ve korkmamak topuktan alınabilecek yaralardan…

     Ne müthiş bir duygudur oysa başınıza çorap geçirmeye çalışan ,ayağında kundurası olanlara inat yaşamda yalınayak yol almak…:)

     Ölüm dediğimiz kavram nedir ?

    Durun ben’cesini söyleyeyim size; Hiçbir zaman uzun uzadıya tanışma fırsatını bulamayacağım, hatta o geldiğinde buralarda bile olmayacağım, ben var olduğum sürece de onun karşımda duramayacağı dört harfli kelime?

    Ya da başka bir aleme geçmekten öte bir şey değil…

   Hal bu kadar yalın, gidilecek yer bu kadar aynı iken, kendini diğerlerinden çok yüksekte görenlere acayip gıcık oluyorum ben.

    Hani bilirsiniz, zirveden yan gözle bakıp, aşağıdaki karıncaları küçümseyerek izlerler, kimseleri beğenmez ve çoğu kez gülerler küçücük karıncaların o amansız çabalarına.

    Yüksek sesle itiraf etmekten kaçınsalar da, yaşamlarının en güzel anlarını bir kazığın üstünde oturarak geçirmeye mahkum olduklarını aşağıdan baktığınızda kolayca görebilirsiniz …

     Burnunu zirveye değil de mütevazi gerçeklere dikenler, mükemmeliyetçilikten ziyade yaşamdan bir anlam talep edenler, benliğini ve bütün varlığını yaşama adayanlardır, kendi zirvesinden ahkam kesenler değil…

     Bu tip vakalar bir süre sonra kendi yarınlarını ve egolarını dinlemekten sıkılsalar da, ısrarla konuşmaya,içinizi karartmaya devam ederler.

     Bazıları fantastik masallar anlatırlar ellerinde sakladıkları kartlar hakkında, oyun sırası kendilerine geldi mi de,hatalarını görmezden gelerek "PAS" derler. :)

    Hoş gerçi biz de öyle değil miyiz?

     Zora yahut sona geldiğimizi anladığımızda ya "PASSS" deriz ya da "PESSS"….

     Bazen de iyi niyeti suistimalden "PASSPASS" oluruz kiminin egolarının hegamonyasında….

     Basit bir oyun mu yoksa bir sirkülasyon mu yaşam?

     Sürü mü?

     Sürüye katılmak mı?

    Boş verin bütün bunları da, sivrilin hadi yavaş yavaş…

     Mesela sizin için de birileri " geveze, ukala" desin.

     Bırakın desin….

     Siz hiç birine kulak asmadan eylem yapın, ihtilal yapın…

     Öldürün sizi boğmaya çalışan yalnızlık ve anlamsızlıklarınızı.

    Bu yaşam sizin, ortalık yıkılırken ihtilalden ,sizde bir ihtilal yapın ve sizi mutsuz edecek ne varsa hayatınızdan kaldırıp atın…

   Darmadağın edin ortalığı ,beyninizin içindeki o en ücralara girin, bakın neler varmış zengin hayal dünyanızda, görün de şaşın...

    Kimler taht kurmuş sizin değerlerinizin üstüne, kimler, neyinizi, nasıl kullanmış?

    Durum ve hal ne olursa olsun ama yine de biz kandırmayalım kendimizi .

     Gelin birer karınca olalım yeryüzünde...

     Antenlerimizi hep güzelliklere yöneltelim ve sapına kadar algılayalım, yaşayalım hayatı.

    Biz karınca olmaya karar verdikten sonra yüksekten ahkam kesenler,kendi rakımlarındaki soğuktan ve yalnızlıktan yok olmaya mahkumdurlar zaten.

KARINCA KARARINCA;  İÇİNİZDEKİ KARINCALARIN RUHU KARARINCA ETRAFINIZDAKİ HİÇ BİR ŞEYDE  NE RENK, NE DE  AHENK  KALMIYOR UNUTMAYIN…:)))