Siz de bal gibi farkındasınız ;Bencil, korkulu,saldırgan , anlayışsız, sürekli yakınan ve sızlanan insan yığınına dönüştük son zamanlarda. Çoğumuz, çözümlerde yer almak yerine problemin en baba yerinde, hazır ol! vaziyetinde durup, hep bir ağızdan meee’lemek için kaval sesi beklemeyi tercih ediyoruz.
Bu tavır bizim asıl yapımızın değil, tersine doğduğumuz zamanki masumiyetimizden ayrılıp, gün be gün yolculuğumuzu sürdürürken aldığımız yaraların,baskıların ve yanlış çevresel tutumların yansıması bana göre.

    Geçenlerde yaptığım kısa bir sohbette ;“ Başkalarına acı verici şeyleri yapabilen insanlar ancak acı çekmiş insanlar olabilir. Ve ancak incinmiş insanlar başkalarını düşünmeden incitebilir.” diyordu çok değer verdiğim bir arkadaşım.
    Bence varlığımızın nedeni, en yüce halimize ulaşacak kadar büyümek ve cidden “kim olduğumuzu hatırlamak” .
   Bize ait hayat kulvarımız ve yaşadıklarımız, bu yolculukta hepimizi en mükemmel şekilde destekliyor aslında. Kendi parlaklığımızı ortaya koyabilmek için imkanlarımızın daha çoğunu keşfetmeye davet ederek, insanları, olayları,tatsızlıkları, deneyleri peşpeşe gönderiyor günlük hayatımıza. 

    Çoğu zaman bu derslerin öyle yazıldığı kadar kolay olmadığını, böylesi bir süreci yine yeniden deneyimlemiş biri olarak rahatlıkla söyleyebilirim ki,geçiş hayli zor ve çetin oluyor. Acılarımız nedense her zaman derin ve manevi bir büyümenin aracı .
     Gelişip büyük insan olmayı bileğinin hakkıyla başaranların neredeyse tamamının bu tarz XL acılara,sıkıntılara,hezeyanlara dayanmayı başarmış kişilerden çıkıyor olması da bana göre tesadüf değil.
     Genelde hiç birimiz, olumsuzluklar ve haksızlıklarla karşılaştığımızda bu durumdan hoşnut olmayız. Ama bu tarz olayların bize sahte alkışlardan çok daha iyi hizmet ettiği de yadsınamaz.
     Yüreklerimizi kaplayan kabuğu çatlatır,kim olduğumuzu,şu inanılmaz dünyamızın nasıl işlediğine ilişkin sarıldığımız yalanları, zihnimizde ait olduğu yere koyabilmeyi başarırsak büyük ihtimal canımız şimdikinden çok daha az yanacak gibi geliyor bana. 


          Joseph Campell;.”NEREDE TÖKEZLERSEN ,HAZİNEN ORADA YATIYORDUR." demiş.Ne güzel bir laf etmiş...

         Hazineler…
         Yaşamımızda var olan ya da bazen elimizin tersiyle ittiğimiz gerçekten hazine değerindeki kişiler hep o tökezlediğimiz yerde , sahte olanlar ise hep düz yahut tümseksiz yollarda ve zamanlarda bekliyorlar bizi.


                              Sen…
                       Ben…
                 Biz…
     Hepimiz…
                 “Milyarlarca ciltlik kütüphanedeki kitapların sayfalarına dizilmiş birer harf gibiyiz.. 
                   Hemen yanımızdakiyle bir ANLAM… 
                                      Biraz ötemizdekiyle bir CÜMLE… 
                                              Biraz daha ötedekilerle bir HİKAYE… 
                                                                        Tüm kitaplıktakilerle HAYATI oluşturuyoruz.” 



       


Yaşamınızda ANLAM kazanmış,CÜMLELERİNİZ, hep en keyifli HİKAYELERİNİZİ oluştursun, sonra da hepsi birarada HAYATI’nızı…