Yine bir 8 Mart Dünya Kadınlar Günü daha geliyor.
     Yine içi boşaltılmış,yine abuk sözler ve eylemlerle komik bir 8 Mart’ımız daha olacak  gözümüz aydın  sevgili kadınlar...
     Dünya!
     Kadın!
    Aman ne kadar da kocaman sözcükler bunlar... :)
    Zaman, insana herşeyin olduğu gibi boş sözlerin de kocaman birer yalan olduğunu öğretiyor; bizler öğrendikçe, anlamlar korkunç derecede büyüyor. 
     Öyle ki, bir çok insan artık içinden geldiği gibi rahat ve kolayca konuşamıyor; iyi bir şey bu. Çok iyi bir şey!:)

     Bu “Dünya Kadınlar Günü”nde de! Haklardan, sorumluluklardan,aslında yapılmayıp, yapılmış gibi atfedilen şeylerden , koşmaktan, aşmaktan, kadınların ışık hızı misali yükselişlerinden söz edilecek biliyorum...
     (Hatta birileri, birilerimizin eline bu özel!!! gün için şimdiden “Anne ben Lezbiyenim” yazılı panktarları tutuşturup Meydanlara salmış bile .:)

      O gün geldiğinde söylenecek her bir cümle muhtemelen bir topluluğa hitaben söylenecek ve o cümleler kalabalıkları kapsamak için bir kısalıp, bir uzayacak.
      Bazı kadınların dertleri başkalarına iletilebilsin diye basitleştiriecek; çözümler için sözden öteye gitmeyen komik cümleler kurulacak.
      Muhtemelen önce siyasilere,sonra kadını cinsel metadan bir gram fazla olarak görmeyen medyatik isimlerin bu  özel gün ile ilgili söylediklerine acı acı güleceğiz hep birlikte .

      Lakin ben, bu 8 Mart için bambaşka bir plan yaptım. 
      Kalabalıklara söylenemeyecek, muhtemelen hiç söze gelmeyecek bir şeyden söz etmek istiyor canım.
     Dileklerini yazıya döken,yazarak ölen,bir çoğumuzun işine gelmediği için uzaktan baktığı bir azınlıktan bahsedeceğim. Aslında içiçe yaşayıp, hiç “tanımadığımız ” o azınlıktan...

      Bazı zaman kalemi,bazı zaman yüreği,toplum içindeki yerlerinden ötürü ruhu kanayan kadınların hikayelerinden, dilinden, dilsizliğinden bahsedeceğim... 

      Kocaman ve kofti anlatımların  beynimizi işgal edip,boş yere  kafamızı kurcalayacağı 8 Mart Dünya Kadınlar Günü öncesinde, bu haftadan başlayarak, hayatın kıyısında azimle durup, uzun uzun cümleler kurarak, bazen susarak, bazen devleşerek, derinleşerek, sorarak, güçlü kadınlar üzerine konuşasım,yazasım,taa... ki Mart sonuna kadar sizinle böylesi kadınlar üzerine paylaşacaklarım var.. 
     
       O gün, özel bir  gün olmaktan  ziyade, adı konmuş olsa da "her şeye rağmen var olma savaşı veren kadınların kişisel anma ve anılma töreni! "olmalı bana göre...

      Dünya Kadınlar Günü kutlamalarına adını yazdıran" Clara Zetkin" ya da " Rosa Luxemburg " gibi idealist savaşlarda kendinden öte vatanı için, emek ve ekmek adına onlar gibi savaşmıyor görünüyorsak da aslında bizim toplumumuzda var olan tüm kadınlarımız  kendi dağının karına göre “var olabilme, varlığını hissttirebilme, tüm olumsuz şartlara karşı ayakta durabilme  “ savaşında.

    Ne kadınlık ve erkeklik bana göre böyle klişeleştirilmiş, boş laf üretilen günlere kutlama muhatabı olup, tebrikleşmelerle sınırlandırılmamalı, eylem olmalı, yazılıp çizilenler icraate yansıtılımalı...
 
    Her insan özel, 
    
    Tüm kadınlar her birimiz özeliz ve tekiz...

    

     “Gönül arsız, her gün  olsun ister ama , hiç değilse 8 Mart Dünya Kadınlar Günü vesilesi ile,  beklemediğiniz bir gün ve saatte,  birileri sizi sırf kadın olduğunuz için değil," hayatının kadını", "toplumun kadını", "evinin kadını", "kalbinin kadını", "işyerinde en iyi performası gösteren  kadın", apartmanını, yaşadığı sokağı,  çevresini  ve çevresindekileri güzelleştiren “o ennnn..kadın” olarak kutlasın.:)"