Beyaz Rusya’nın son direnişçileri

Yulia Cherep ile Tuna Gündoğdu’nun mutluluklarına tanık olmak için  gitmiştik Belarus’a (Beyaz Rusya). Tarım alanlarıyla kaplı bu ülkede orman alanlarının da giderek azaldığını öğrendik. İlk bakışta başkent Minks’de çok katlı inşaatların yapımı göze çarpıyor. SSCB’nin izlerini ise eski evlerde, sokaklarda hatta marketlerde bile görmek mümkün. 3-4 katlı binaların demir kapıları, şifreli ve mıknatıslı bir sistemle açılabiliyor. Apartman girişleri bakımsız olsa da konutların içi tam tersi. Küçük odalı evlere yapılan bir tadilatla yabancılara apart olarak kiralanıyor. Bu da internet üzerinden sağlanıyor tabi.
Yulia Minks’e 150 kilometre mesafedeki Baranovichi kentinde oturuyordu. Bu bölgenin ormanlık alanlarında buraya özgü bir tür bizonlar doğal ortamda yaşıyor. Kentin sınırlarına girişte devasa bir bizon figürü dikilmiş. Gelin almaya giderken, kız evi tam burada karşıladı erkek evinden gelen konukları.
Bizonların anavatanı olan Baranovichi kenti ve ormanları, 2 Dünya Savaşı’nda  Nazi işgaline karşı verilen mücadeleyi anlatan ‘Direniş’ adlı filme konu edilmişti. Aslında tüm Belarus’lular 4 yıl süreyle ormanda saklanarak Nazi’lere direndiği tarih kitaplarında anlatılır. Beyaz Rus halkı o dönemde ortaya koydukları direnişçi hareketiyle onur duyuyor.
Hitler ordusu ülkeyi terk edence ormandan çıkmışlar yaşamlarını yeniden kurmuşlar. Ormanın derinliklerinde ve tam 4 yıl boyunca verilen yaşam mücadelesi Beyaz Rus’ların yürekli bir direnişçi olduğunun kanıtı olsa gerek.
Erkek evinin konukları Cherep ailesinin tek katlı bahçeli evlerine vardıklarında Yulia’nın kız arkadaşları kapıdaydı. Türkçe ‘Hoşgeldiniz’ yazılı pankartı, Belarus bayrağı ile Türk bayrağı yanyanaydı. Gelini almak için Tuna’nın mücadele vermesi gerekiyordu henüz. Sorulara doğru yanıt bazı işleri de yapması isteniyordu. Örneğin 37 rakamı ne anlama geliyordu. Tuna, Yulia’nın ayakkabı numarası olduğunu bildi. Kalpten yap-bozu da kısa sürede tamamlayınca evin içindeki odaları arayarak ulaştı Yulia’sına.
Damadın kuzeni Deniz’in sesi yükseldi bu mücadele arasında: “Biz de çok basit gidiyormuşuz, hiç direnmiyoruz.”
Yulia’nın annesi Tatiana, belliki birkaç haftalık bir çalışma yapmış, Türkçe bir mesajı ezbere kızı ve damadının yüzlerine okudu. ‘Zaman kapsülü’ adını verdiği sürprizi hazırlamış. Bu kapsülü 25 yıl sonra gümüş evlilik yıldönümlerinde açmalarını istedi. İçinde kendileri ve çocukları için mektup ve hediyeler olduğunu anlattı.
Yulia ve Tuna’nın evlilikleri gece boyu süren bir düğünle noktalandı.