Eskiden Kaş, Kalkan, Bodrum gibi küçük kasabalarda tatil yapanlara biraz da alaycı tavırla “Entel” derlerdi, “Entel mekanları” dolup taşardı. Entellektüel tatilcilerin tercih ettikleri yerler sessiz ve sakindi, kalabalık yoktu, gürültü olmazdı. Halk entellerin yerine daha çok turist istedi, çok para bırakırlar diye düşündü. Bu turistik şirin beldelere zamanla kitle turizmi girdi girmesine ama halk şimdi o ‘İstemeyük’ dedikleri entellektüel turistleri arar oldu. O zamanlar entellektüeller diye bilinen kişiler şimdi alternatif tatil sunulan yerlere akın ediyor. Örneğin Kaş’da Aydın Çukurova’nın kurduğu ‘Sanat Kampı’ son zamanlarda hayli ilgi çeker oldu. Artık kimse ‘Entel’ diyerek o eski tavrı ortaya koymuyor. Geçen hafta Kaş’a ve Kalkan’a gittiğimde baktım ki vatandaşlar, ‘entel’ müdavimlerini bağrına basmak istiyor. Kalkan’da ise son 2-3 yıldır da çok sayıda yabancının mülk edinmesi dikkatleri çekiyor. Kalkanlı’lar yabancıların mülk edinmelerine karşı çıkıyor, turizm gelirlerinin düşmesine, turistlerin azalmasına ve alış veriş merkezlerinin zarar ederek kapanmasına neden olduğunu anlatıyorlar, “Nerde bizim entellerimiz” diye iç geçiriyorlar. Kaş, her zamanki gibi sessizliğinde, ilçe merkezindeki kafelerde oturmuş kitap, gazete okuyan yerli ve/veya yabancılarla doluydu. Denizden gelen esinti arkadan duyulan klasik müziğin tınılarını yankılandırıyordu. Duymuştum, buralarda bir ‘Sanat kampı’ olduğunu. Belediye zabıtalarına sordum. Memur “Orası Çukurbağ köyünde” dedi ve cep telefonunu karıştırmaya başladı. “Nasıl bulurum” diye sordum, “Dur Aydın beyin telefonunu vereceğim size” dedi. Kaş’ın en yakın köyü Ağullu’dan dağların içine doğru ilerleyince “Eflatun Art Camp” tabelaları bizi Aydın Çukurova’nın evine, daha doğrusu “Sanat kampı”na ulaştırdı. Ressam, fotoğraf sanatçısı ve yazar Aydın Çukurova (43), 8 yıldır Kaş bölgesinde yaşıyor ve Kaş’a gelen alternatif tatil isteyenleri ağırlıyor. “Ben Likya’da yaşıyorum” diyor Aydın Çukurova ve devam ediyor: “Sanat kampından yararlanmak için sanatçı filan olmak gerekmiyor. Konuklar isterlerse Antik Likya yolunu kullanılarak yürüyüşler yapabiliyor. Çok değişik rotalar çiziyoruz ve katılanlar çok memnun kaldıklarını söylüyorlar” -KOMŞU 69'LUK PEMBE NİNE- Sofra zamanlarının uzun sürdüğünü söyledi Aydın Çukurova. Mesela kahvaltı yaklaşık 1.5 saat sürüyormuş. Komşuları Pembe teyze’den alıyorlarmış tereyağını, peyniri, eti, sütü filan. Pembe nine sanat kampının komşusu. Yaşı 69. Kampa ziyarete geldiğinde eli boş gelmedi, bir tabak dolusu badem getirip masaya bıraktı. “Günlerin nasıl geçiyor neyle geçiniyorsun Pembe nene” diye sordum aldığım cevap şöyle oldu: “Birkaç tane davar, koyun, tavuk filan var. Bir de inek. Onlarla geçiniyom. Sabah erken kalkmak lazım. Yaşlandım artık bu sabah kalkamadım 2’de 3’de veya 4’de kalkıyorum. Ne zaman kendime gelirsem hemen kalkıyom. Bubam 110 yaşında öldü, ona bakacağım diye ben hiç evlenmedim. Kardeşim var o bakıyor ilgileniyor benimle.” Kampın o günkü konuklarından Banu Gürel iç mimar, Sibel Çakan ise tıp doktoru. İki arkadaş İstanbul’dan gelmişler. Banu Gürel anlattı; “Treking yaptık. Denize gittik, sohbetlerimiz çok güzeldi. Antik şehirleri gezdik. Bir hafta geldik ama yetmedi. Seneye tekrar geleceğiz.” Kampın özel yemekleri arasında sadece sütlü menemen ve sebzeli makarna var. Diğer yemekler standart köfte, fasulye filan filan... -MODA EBSRU SANATI- Her gelen mutlaka bir ebru sanatına bulaşıyor. Masanın başına toplandık Pembe Nene dahil herkes. Aydın Çukurova bilgi verirken, konuklar ellerine fırçaları alıp tuali karalıyorlardı. Pembe nene, “Boş bunların yaptığı boş. Alan var mı bunları allah aşkına” deyince hepimizi aldı biraz gülmek. Kampın bahçelerini duvarlarını resimler, fotoğraflar, heykeller süslüyor. Bahçede Hollandalı bayan seramik heykel sanatçısı Valentina Van Herper’in eserleri ilgi çeken bir köşe. Evin odalarını ise başta Aydın Çukurova’nın ve burada çeşitli sanatçıların yaptığı eserler süslüyor.