Bu Ne Biçim Mahkum?..

Yıllar öncesinin meşhur bir şarkısı vardı; Anımsadığım kadarıyla ” Neler oluyor hayatta” diye başlardı. Türkiye’de her geçen gün değişen, akıl sır erdiremediğimiz olaylarla karşılaşınca elimde olmadan bu şarkının sözlerini hatırlarım.

Gerçekten neler oluyor?

Adalet Bakanlığı yetkilileri hapishanelerdeki mahkûmların fazlalığından şikâyet ederler. Mahkûm yakınları da af çıkmasını isterler. Bu konuda bir haber yazdığımızda okuyuculardan onlarca e-mail alırız. Hepsinin ortak yanı da kader mahkûmu ismini yakıştırdıkları yakınlarının bir an önce çıkacak bir afla salıverilmelerinden yanalar. Hapishanelerdeki yoğunluktan gariban mahkûmların çok zor koşullarda yaşadıkları da bir gerçek…

Ancak bazı mahkumlar var ki, sözcük yerinde ise, bir eli yağda, diğer eli balda!..Ama o mahkumlar diğerlerinden ayrıcalıkla cezalarını çekmelerine rağmen hallerinden, kendilerine tanınanlardan hiç de memnun değiller… Şikâyet üzerine şikâyet ederler…

Tahmin edeceğiniz gibi halinden memnun olmayan mahkumlardan birisi de PKK lideri denilen zat!..

Türkiye’nin bastırması üzerine, kendisine kalacak memleket bulamayıp Afrika’ya gittikten sonra Kenya’da yakalanıp Türkiye’ye getirildi. Uçaktaki zavallılığını, etrafa yalvaran bakışlarını, sözlerini televizyonlarda hep birlikte izledik… Hala onun peşinden koşanları anlayabilmek mümkün değil… Çıkarıldığı mahkemede haklı olarak idama mahkûm edildi. Ancak Avrupa Birliğine uyum yasaları çerçevesinde ölüm cezası kaldırılınca, cezası ömür boyu hapse çevrildi.

Trajı-komik olaylar da bundan sonra başladı…

Armutlu Yarımadasının batı ucundaki İmralı Adası ona hapishane olarak ayrıldı. Bu adada Lozan Antlaşmasından sonra mübadele kapsamında yaşayan Rumlar Yunanistan’a gitmek zorunda kalmış, ada boşalmış, bir süre Deniz Kuvvetlerinin kontrolüne girmiş, sonra da yarı açık cezaevine dönüştürülmüş… Buradaki mahkûmların yetiştirdiği ürünler iç pazarlara satılmaya başlanmış… Kısacası oradaki mahkûmlar bugünkü zat-ı muhterem gibi yan gelip yatmamışlar.

İmralı adası 1960 ihtilalinden sonra Yassıada Mahkemesinden sonra ölüm cezasına çarptırılan Adnan Menderes, Fatin Rüştü Zorlu ve Hasan Polatkan’ın cezalarının infaz edilmesiyle gündeme oturmuş.

Bugün orada yaşayan, ayrıcalıklı mahkûm, kendisine giden avukatları, yakınlarının ziyaretleri ile basında sürekli yer aldı. Bizim gazeteci arkadaşlar da haber yaptıklarını sanarak onu sürekli gündemde tuttular. Böyle olunca da yandaş milletvekillerinin düzenlediği mitinglerde birçok kişinin kanına girmiş bu adama sayın diye hitap ettiler, posterleri, dövizleri ortalarda dolaştı. Demokrasi adına (!) hiç kimse bunlara dur demedi… O da azıttıkça azıttı; bulunduğu yerde avukatları aracılığı ile verdiği demeçler batı dünyasında yayınlandı, yandaşlarına emirler verdi. Sonunda açılım diye ortaya çıkan hükümetimize akıl verecek kadar ileriye giderek yol haritaları bile hazırladı.

Tirajı-komedi bununla da kalmadı; 5.000.000 $ harcanarak 1000 m2 üzerinde onun için yeni bir hapishane hazırlandı. Bu kadar para o adam için harcanırken acaba kimlerin nafakasından kesilmiştir? Bu arada her dediğini koşulsuz (!) kabul ettiğimiz batının bastırmasıyla yanına beş PKK’lı mahkûm daha gönderildi. Böylece güneydoğunun kana bulanmasını başlatan bu adam konuşma yeteneğini kaybetmeyecek, yandaşlarıyla avluda volta atacakmış!.. Belki okey oynayacak, Güneydoğu siyasetini onlarla tartışacak, yeni yol haritaları hazırlayacak, yandaş milletvekillerine akıl bile verecek… Fırsat bulursa da Dıgıturk’ten maçları bile izleyecek…

Tirajı-komedi devam ediyor…

Bu zat kendisine özel olarak yapılan hapishanesini de beğenmemiş (!).Bir ziyaret dönüşü televizyon ekranlarına çıkan kardeşi “Yeni binaya nakledilmiş, eskiye göre daha kötü. Bence kaş yaparken göz çıkardılar” diyerek hiçbir mahkuma nasip olmayan yeni hapishaneyi, ona tanınan ayrıcalıkları beğenmediklerini utanmadan söylüyor!..

Meğer odası Adalet Bakanlığının söylediği gibi 7.00 m2 değil de 6.00 m2 imiş!.. Havalandırması, penceresi kötüymüş!..

Ne bekliyorlar?

Beş yıldızlı otel mi?

Meşhur sözdür; yüz verdik astar istiyorlar.

Acaba ben ekmeğini yediğim, suyunu içtiğim, nimetlerinden faydalandığım bu memlekete ne yaptım da beni içeri tıktılar diye düşünüp vicdan azabı çekiyor mu? Hiç sanmıyorum…
Taviz verildikçe yeni istekler ortaya atıyorlar. O zaman başta Silivri olmak üzere diğer hapishanelerde üst üste yatan diğer düşünce suçlularının, devlet umurundan nasibini alan mahkûmların suçu, günahı ne diye insan elinde olmadan düşünüyor. Onların suçu vatana ihanet edip birçok insanın ölümüne neden olup sakat bırakmamak mı?

O adam yüzünden Türkiye’ye baskı yapanlar acaba II. Dünya Savaşında, 1941 yılında, tek başına savaşı sonlandırmak hayali ile kendi kullandığı uçakla gizlice İskoçya’ya iltica eden Hitler’in yardımcısı, Nazi partisi önderlerinden Rudolf Hess’i hiç mi anımsamıyorlar? Savaş sonrası Nürnberg savaş suçluları mahkemesinde yargılanarak ömür boyu hapis cezasına çarptırılmış, 1966 yılında tek başına kaldığı Spandau hapishanesinde ölmüştür. Hess’in ölümünden sonra da bu hapishane yıkılmıştı.

Bilmem anlatabildim mi?

erdemyucel2002@hotmail.com