Çanakkale’nin gölgesinde Ankara, İmralı, Kandil üçgeni!..

 Sayın Erdem Yücel; Sunumunuzda gerçek olan bir tarihi,  (ki bazı kesimler bunu inkâr etme şerefsizliğini göstermektedirler) bu günümüzde gelişen olaylarla
 kıyaslamanız ve gençlerimizi aydınlatmanız yönünden beni son derece duygulandırdı. Beni mazur görmeniz dileklerimle ben de birkaç hususu -haddime göre- belitmek istedim: "Çanakkale Deniz ve Kara Savaşları"  18 Mart gününe münhasır bir zafer değildir, onbir ayı kapsayan bir süreç içinde Mustafa Kemal'in hergün kazandığı zaferlerlerdir. Ulu Önderimizin 25 Şubat 1915 tarihinde Eceabat'a ayak bastığında, geleceğe yönelik düşünceleri şu olmuştur; 'Batılı emperyalistlere Anadolu'da yer vermemek için girişimlerini/ayaklarını Çanakkale Boğazında kesmek !'  Bu savaşlar,10 Aralık 1915 yılında Batılı emperyalistlerin pes etmesiyle sonuçlanmış ve bu tarihte görevini tamamlayan Mustafa Kemal, nöbetini 5. Kolordu Kumandanı Fevzi Paşa'ya (Çakmak) devretmiştir. Mustafa Kemal'in, onbir ayın,her gününün her saatininin her saniyesinin verdiği mücadeleleri yazmak mümkün olabilseydi, ortaya çıkacak yapıt onbir katlı bir binanın tüm odalarına sığamaz idi.. Ulu Önderin verdiği bu mücadelerden kısaca birkaç örneği -anlayabilene- vereyim. Tüm insanların sevgileri ve duygusallıkları olabildiği gibi elbette ki bu yüce kişide bunlara sahip idi. 30 Mart günü Maydos Karargâhından Madam Corinne'e gönderdiği mektupta şunları belirtmiştir: Bir aydır buradayım ve Çanakkale Boğazını Müttefiklerin çıkarma teşebbüsünde bulunan donanmalarına  ve kuvvetlerine karşı müdafaa ediyorum. Bu ana kadar, sevgili Corinne, hep başarılı oldum ve aynı yerde kalırsam, kuvvetle ümit ediyorum ki daima başarılı olacağım. Burada benim ismimin duyulmamasına şaşırmamalı, çünkü ben, mühim bir muharebenin kahramanı olarak Mehmet Çavuş'a şeref kazandırmayı tercih ettim. Tabii şüphe etmezsiniz ki, muharebeyi idare eden sizin dostunuzdu ve savaş gecesi muharebelerin saflarında Mehmet Çavuş'u bulan da o idi. .....Geçmiş ve geçmiş zamanın hatıraları ebedî bir hayata sahiptir. Beni unutmayınız Corinne, hattâ bu harpte ölsem bile.* Mustafa Kemal, Çanakkale Savaşlarının doruğa çıktığı 9/10 Ağustos gecesindeki gelişmelerden de şöyle bahseder: ...Gün doğmak üzereydi. Çadırımın önüne çıktım, oradan hücumun yapılmasını bekleyecektim. ... Birkaç dakika sonra ortalık tamamen ağaracak ve düşman askerlerimizi görebilecekti. Düşmanın piyade, mitralyöz ateşi başlarsa ve kara ve deniz toplarının mermileri bu sıkı düzende duran askerimiz üzerinde bir defa patlarsa, hücumun imkansızlığına şüphe etmiyordum. Hemen ileri koştum. ....... Gayet seri ve kısa bir teftiş yaptım, yüksek sesle askerlere selam verdim ve dedim ki;  "Askerler !, karşımızdaki düşmanı mağlup edeceğimize hiç şüphe yoktur ! Fakat siz acele etmeyin, evvela ben ileri gideyim. Siz, ben kırbaçımla işaret verdiğim zaman hep birden atılırsınız!"  .......kırbaçımı havaya kaldırarak hücum emrimi verdim. ..... Süngüleri ve ayakları ileri uzatılmış olan askerlerimiz ve onların önünde tabancaları, kılıçları ellerinde subaylarımız, kırbaçımın aşağı inmesiyle demirden bir kitle halinde aslanca bir saldırıyla ileri atıldılar. Bir saniye sonra düşman siperleri içinde gökyüzüne yükselen bir sesten başka bir şey işitilmiyordu; Allah, Allah, Allah !   Düşman, silah kullanmaya vakit bulamadı. Boğaz boğaza kahramanca mücadele neticesinde, ilk hatta bulunan düşman tümüyle imha edildi (10 Ağustos) **

* "Atatürk'ün Bütün Eserleri" Kaynak Yayınları. C-1, S-211  ** C-1, S-447

Ulusu ile onur duymamanın şerefsizlik olduğu konusunda sizlerle tümüyle aynı fikirdeyim. Nitekim bu konuda olumsuz bir örneği, şu anda yayınlanmakta olan "Rus Edebiyatı" dizisinin 93. bölümündeki bir örnekle verdim. Alıntılıyorum:

"Şimdi “Yüz yüze” öyküsünün özet ve değerlendirilmesini sunalım:
“Öykünün baş karakteri Kırgız asker İsmail Orduyu terkedip, gizlice yuvasına döner. Bu kaçışı ile dışlanması gereken toplumla bağını fizyolojik ihtiyaçları açısından korumak zorundadır. İhtiyacı olan eti, çok çocuklu dul kadın komşusunun tek ineğini çalarak sağlar. Bu hırsızlığı karısı Saide ile arasında oluşan sarsıntıyı kopuş noktasına getirir. Zavallı kadın evde gizli yaşayan kocasını korumak için olanca fedakârlığı göstermiş; son lokma ekmeği onunla paylaşmıştır. Şimdi artık, kucağında çocuğu, kendisini öldürme ihtimâline aldırmadan eşinin saklandığı yeri askerlere göstermektedir. Ailesi yıkılmıştır; yaşamı tümüyle karanlık bir hâle gelmiştir ama, bedeli ağır olsa da, ölüm korkusundan azade kalmış; bir insan olarak ayağa dikilmiştir.” Zamanında Sovyet yetkilileri ve resmî eleştirmenleri çok memnun eden bu öyküdeki İsmailin yoksul kadın komşusunun ineğini çalmasının elbette etik açıdam savunulur tarafı yoktur ama, Komünizmin enternasyonal olduğunu iddia ve Batı Emperyalizmini tel’in edip de, Troçky’nin anlayışının tersine bu idealin uluaslararası plânda barışçıl bir kampanyasının yapılması yerine fiilen Rus Çarlığının emperyalizmini seçen, Aytmatov’un babasının da, ulusalcılık suçlaması ile kurbanı olduğu terörü yaratan Stalin’in Sovyetler Birliğinde, Birliği oluşturan ülkelere özgürlük tanımayan tavır ve hattâ daha ilerki dönemlerde Macaristan, Çekoslavakya, Polonya gibi bağımsız olması gereken uydulara tatbik edilen saldırgan tutumu göz önüne alırsak yazarın Sovyet Ordusunu terkeden bir Kırgız asker kurgusunu seçmesi bana baskı karşısında teslimiyet ve  tâbiyet gibi göründü. Belki Aytmatov koşullara uyup belli bir süre için barışçıl davranmayı seçmiş olabilir. Ama bildiğimiz gibi büyük şairimiz Nazım Hikmet mecburen Sovyetlere sığınıp Azerbaycanı’nı ziyaret ettiğinde yerli halkla Türkçe konuşmasına karşı Rusca konuşması gerektiği yolunda sert bir uyarı alınca ilk düş kırıklığını yaşamıştı. Ancak Sosyalist Demir Perdenin yıkılışı ile Türkî ülkeler de kansız birşekilde bağımsızlıklarına kavuşmuş, gerçek devletlerini kurmuşlardır. Her ulusun bağımsızlığını talep etme hakkı vardır. Bu bakımdan Dünya Uygur Kongresi Başkanı Rabia Kadir’in Komünist Çin emperyal uygulamasına karşı oluşturduğu Doğu Türkistan (Uyguristan), Tibet Sürgün Yönetimi, İç Mogoliston ve Demokratik Çin muhalefet hareketinin taleplerini Pekin Hükûmetinin dikkate alması beklenir."