Cehalet Üzerine!..

Cehalet, bağnazlık, taassup ve fanatizm gibi sözcükler çoğu kez günlük konuşmalarımızda, okuduğumuz kitaplarda, makalelerde geçer. Bu sözcüklerle ne demek istendiğini hiç düşündünüz mü?

Ansiklopedik bilgiler bir yana bunun en güzel tanımını Murat Ö.Ayfer yapmıştır. Ona göre bağnazlık, cehalet; bir inancı, bir ülküyü, bir geleneği, bir göreneği, bir ilkeyi, bir bilgiyi, bir düşünüyü, bir yorumu ya da bunların birkaçına körü körüne bağlılıkta ve aşırı ölçüde inatla savunarak, ondan başkasını veya başka türlüsünü de benimseme eğilimini kesinlikle gösterememe olgusudur.

Kuşkusuz, cehalet toplumumuzun en büyük olumsuzluklarından birisidir. Cehalet, bilgisizliğin ve değişmezliğin en büyük destekleyicisidir. Gelişmeye, değişime, evrime karşıdır. Bunun yanı sıra bilimsel tartışmaya, eleştiriye ve hepsinden öte tolerans ve hoşgörüye karşıdır. Bunun da nedeni korku, yeteneksizlik, beceriksizlik, kendine güvensizlik ve tembelliktir. Daha başka bir görüşle bazı insanların içerisinden bir türlü sıyrılamadığı olumsuzluktur. Onlar yapmış oldukları yanlışlığın farkına varmış olsalar bile kendilerini bu olumsuzlukların içerisinden kurtaramazlar. Bu tür insanlar aydın düşüncelere karşı adeta saldırganlaşır ve kendi çarpık düşüncelerini diğerlerine kabul ettirmeye çalışır. Böyle olunca da aydınlaşma felsefesini aşmış kişilerle ayrılık ve çatışmaların başlaması da doğallaşır.

Peygamberimiz, “Cehaletten, vebadan kaçar gibi kaçın” diye buyurmuştur. Kur’anın Alak Suresi “Oku ” anlamına gelen “İkra” sözcüğü ile başlamaktadır. İlk vahyin oku emriyle başlaması ve bu emrin beş kısa ayet içerisinde iki defa tekrar edilmesi, okumanın insan yaşamında ne kadar önemli olduğunu göstermektedir.

Bundan güzel bir buyruk olabilir mi?

Ama ne gezer ; kara cehaletin ağır baskısı altında ezilen toplumun belirli kesimindeki insanlar Tanrı’nın, Peygamberin buyruklarını ne dikkate alıyor ve ne de uyguluyorlar. Daha doğrusu cehaletten kaçacakları yerde onun katran karası girdabı içerisinde kayboluyorlar. Kur’anın ilk ayeti olan “İkra” Oku sözünü ise yalnızca Kur’an okumak olarak algılıyorlar. Onu da bilerek okusalar ne âlâ ...Bilmedikleri, anlamadıkları bir dilde Kur’anı okuyup sevaba girdiklerini sanıyorlar. Kur’andaki ibret alınacak, insanı yönlendirecek sözleri düşünmüyorlar bile...Kaldı ki, Peygamberin o zamanlarda bilim ve sanatta ileri düzeyde olan Çin ile ilgili hadisinde “İlim Çin’de de olsa gidip öğrenin” diye buyurmuştur.

Gerçekte cehalet kavramı ile cahil insan çok kötü bir olgudur. Koskoca Osmanlı İmparatorluğunun çökmesine siyasi ve ekonomik koşullar kadar cehaletin de büyük etkisi olmuştur. Din uleması sayılan bir takım kişiler (!) verdikleri fetvalarla aydın padişahların tahtan indirilmesine, hatta öldürülmelerinde pay sahibidirler. Bu cehalet ve onun ortaya çıkardığı çekememezlik ve çıkarcılıktan kaç aydın sadrazamın, vezirin kafası kesilmiş veya boğdurulmuştur.

Bunu hiç düşündünüz mü?

Cehaletin yok ettiği aydın devlet adamlarının tam bir araştırılması yapılıp yayınlandı mı?

Bilgisizlik ve bilmezliğin son örneklerinden birisi de birkaç gün öncesi Erzurum’da yaşandı.

Yazılı ve görsel basından öğrendiğimize göre Erzurum’un Şafiler Camisinde öğle namazın kılmaya giden yetmiş yaşlarındaki Hilmi Gürsoy isimli bir vatandaşımız namazın üçüncü rekatında birden fenalaşarak yere yıkılmış. Bir insan yerde can çekişirken ne İmam Efendi (!) ve ne de cemaatten hiç kimse namazı durdurmayarak yaşlı adamın yardımına koşmamış... Namazın dördüncü rekatı beklenmiş, selam verildikten sonra yerde yatan, kâlp krizi geçiren adamın yanına gidilmiş ve sonrada 112 Acil Servis’e telefon edilerek ambulans istenmiştir. Camiye gelen sağlık görevlileri Hilmi Gürsoy’u solunum cihazına bağlıyarak Atatürk Üniversitesi Tıp Fakültesi Aziziye Araştırma Hastanesine kaldırmışlarsa da geç kalındığından ötürü vatandaşımız yaşamını yitirmiştir.

Bu cehalete ibret gösterilecek olaydan sonra İmam Efendi (!), “Üçüncü rekattayken bir ses duyduk. Cemaatten birinin arkadan düştüğünü fark ettik. Namazın son rekatını kılıncaya kadar bekledik. Namaz bittikten sonra cemaat müdahale ettiyse de bir sonuç elde edemedik. Allah’ın takdiri neyse o olur!..”

Cemaatten bazılarına televizyon ekranlarında, ne mutlu ölüm, camide öldü demekle yetiniyorlar.

Burada durup, düşünmek gerekir...

Bir insan ölüm ile burun buruna gelmişse, namazın bitirilmesi mi beklenir?

Yoksa namaz bırakılıp o insan mı kurtarılmaya çalışılır?

Başka bir deyişle; insan canı mı,yoksa namaz mı önemlidir?

Böyle bir durumda nasıl davranılacağı konusunda din adamlarının görüşlerine ihtiyaç yoktur; insanın aklı varsa onun öngördüğü şekilde davranmalıdır. Burada verilecek olan insanın gönül fetvasıdır. Namaz sırasında meydana gelecek acil bir olayda selam verilip namaza son verilir. Yardıma muhtaç kişinin yardımına koşulur ve böyle yapılınca da Tanrı katında daha sevap kazanılır. İmam Efendi (!) öncelikle yardıma koşmak zorundadır. İmamın arkasında bulunan daha tecrübeliler namazı devam ettirebilirler.

Cehalet tüm çıplaklığı ile Erzurum’da bir kez daha karşımıza çıkıyor.

Kenthaber’de de yayınlanan bu haber üzerine bir okuyucumuz, haklı olarak yorumunda soruyor; eğer deprem olsaydı yine namazın bitmesini mi bekleyeceklerdi?

Bunun yanıtını ben bilirim diyenlerle din uleması geçirenler versin!..

Yeri mi değil mi bilmiyorum ama bir okuyucumdan gelen maili sizlerle paylaşmak isterim.

Almanya’da 70.000 sağlık kurumu, 8.000 de kilise varmış...
Fransa’da 60.000 sağlık kurumu, 9.000 kilise varmış...
Türkiye’de 7.000 sağlık kurumu, 77.000 cami varmış...

Onlar tahsilli ve sağlıklı olarak yaşayacaklar ama gavur (!) olacaklar... Halbuki biz cahil ama dini bütün olarak ölünce cennete gideceğiz. Zaten bu dünya geçici, hiçbir şeyi dert etmeğe değmez. Boşu boşuna eğitime niye para harcayalım, nasıl olsa ölünce bir işe yaramayacak, bu bilgiler...

Eh hastane dersen boşu boşuna... Ölümü, yani cennete gitmeyi geciktirmenin anlamı ne? En iyisi o paraları okul, hastane gibi gereksiz yerlere harcayıp çarçur etmek yerine cami yaptırmaya harcayıp daha çok Müslüman gönderelim cennete. Orada seçim olursa biz kazanırız.

Varsın bizi AB’ye almasınlar, biz de onları cennete almayız!..

Okuyucu ardından eklemiş, beni ararsanız; camideyim!..

Kıssadan hisse bir istatistik ve bir fıkra... 



erdemyucel2002@hotmail.com