Eğitim Yılı Sorunlarla Başlıyor!..

Orta ve yüksek eğitim sorunlarıyla birlikte derslere başlıyor. Geçen yıllara göre olumlu yönde değişiklikler var mı diye bakıyorum. Yaz boyunca eğitim yine masaya yatırıldı, eleştirildi, yeni kararlar ortaya konuldu ve geneline baktığınızda değişen bir şey olmadığını görüyoruz.

Kısacası eski tas eski hamam…

Yüksek öğrenimde arttırılan harçların, değiştirilen katsayıların olumlu yönleri olmadığı her zaman olduğu gibi yine ortada… Arttırılan harçları proteste eden öğrenciler güvenlik güçlerinin sert tepkisiyle karşılaşıyor…

Bu arada her zamankinden daha da ağırlık kazanan dinsel girişimlerin eğitimdeki izlerini görüyoruz. Din derslerinin öğretmenleri fen ve edebiyat öğretmenlerinden çok daha ağırlıklı!.. Gerçekte bütün çalışmalar arasında siyasal İslam’ın kalesi, arka bahçesi diye nitelenen İmam Hatipler üzerinde oynanan oyunları da görmezlikten gelemeyiz. İmam Hatip Okulları imamlık, hatiplik ve Kur’an kursu öğrenciliği gibi dinsel hizmetleri yerine getirecek elemanların yetiştirilmesi için açılmış, bunun için de programlar uygulanmıştı. Ancak bu okullar bir takım politikacılar tarafından amaçları dışına çıkarıldı. İmam Hatipli avukat, doktor, vali, kaymakam vb. gibi mesleklere girmeleri için elden gelen ardına konulmuyor. Bunlar bir dereceye kadar yerine getirilmeye çalışılıyor. Açıkça söylenmese bile Harp Okullarının kapılarının İmam Hatiplere açılması isteniyor. Bunun içinde Ö.S.S’de yapılan son düzenlemeler klasik liseler ile meslek liselerinin arasındaki katsayı farkının kaldırılmasına yönelik oldu. Gerçekte meslek liseleri için yapılıyor deniyorsa da düzenlemeler yalnızca İmam Hatipler için yapılıyor. Gerçekte Klasik liseler ile İmam Hatip ve diğer meslek liselerinin kuruluşlarındaki amaç birbirlerinden çok farklıdır.

İnsanın aklına pek çok soru takılıyor; Cumhuriyete ve laik düzene bağlı çocuklar mı, yoksa tarikat ve cemaatlerin verdiği hurafelerle yetişmiş türbanlı, poturlu, dinsel sakallı gençlerin ellerine mi bu memleket bırakılacak?

Yüksek öğrenimlerini sürdürmek isteyen çocuklara devlet eliyle mi yoksa cemaatler aracılığı ile mi burslar sağlanıyor. Bunların arasındaki farklar ne kadardır?

Mustafa Mutlu, YÖK’ün üniversitelere sınavsız 800 genci yerleştirdiğini köşesinde yazdı. Ardından da bu öğrencilerin 1995’den sonra Türk Silahlı Kuvvetlerine ve Polis Akademilerine bağlı yüksek öğretim kurumlarından zorunlu ayrılanlar olduğunu söyledi. Mutlu’nun bu yazısından bu yana da ilgili kurumlardan neden hiç bir açıklama gelmedi?

Milli Eğitimimizin sorunlarını sütunumuza sığdırmak çok zor, bu konuda bir doktora tezi bile yapılabilir. Ancak okullar açılırken bazı noktalara değinmek isterim:

Sınava dayalı eğitim sisteminde yaratıcılık, öğrencinin düşünmesini sağlayacak sisteme neden geçilemiyor? Birçok öğrencinin kabiliyetleri, hobilerini geliştirmesi ortadan kaldırılıyor. Kısacası her türlü din, dil ve ırkı açıklayıcı bilgiler verilemiyor. Müfredatla kısıtlanan eğitim dışında, öğretmenlerin yararlı olabilecek kendi bilgilerini öğrencilerine aktarması önleniyor.

Açılım komedisi altında Kürtçe ön plana çıkarılmak istenirken neden Türkçe öğrencilere yeterince öğretilemiyor? Bazı özel okullar dışında yabancı dil öğrenimi yıllardır ön plana geçirilemiyor. Yoksa öğrencilerin batıya yönelmesi, onların geliştirdiği bilimlerden uzak kalması mı isteniyor?

Okullarda verilen eğitim, insan haklarına saygıyı, başkalarının haklarına tecavüz etmemeyi ön plana alıyor mu?

Cinsel sapıklığın arttığı ülkemizde bu yönde cinsel bilgiler neden verilmiyor?

Milli Eğitim Bakanlığı okullarının kaçının kaçak ve usulsüz yapıldığı, depreme dayanıklılık derecesinin ne olduğu neden gizleniyor ve bunların düzenlemesine gidilmiyor?

Milli Eğitim Bakanlığı okullarında dini eğitime önem verilirken, aynı durum diğer dinlere karşı da gösteriliyor mu? Osmanlı döneminde babasız çocukların yetiştirilmesi için kurulan Darüşşafaka Lisesi neden İlim Yayma Cemiyetine bağışlanıyor?

Alfabe dillerin anayasası niteliğindedir. Bunlara başka harfler eklemek yanlışlıktan da ötedir. Bazı okurların ısrarla yazdıkları yorumlarına Türk alfabesinde olmayan harfleri eklediklerinden editörlerimiz onları değiştirmek zorunda kalıyor. Bazı aklıevveller Kürtçe harfleri Türkçenin içerisine sokmaya çalışıyor. Milli Eğitim Bakanlığı bunları kesinlikle okullarda önlemek zorundadır. Böyle durumlarda Milli Eğitim Bakanlığı müdürlüklerine genelgelerle ikazlar yapılmış mıdır?

Aile bireyleri içerisinde, bilgisizce yetiştirilen çocukları yönlendiren ailelerin eğitimi neden düşünülmüyor? Çocuklarını yetiştirmek için onları yarış atı gibi sınavlara, dershanelere gönderen aileler yeterince bilinçli mi? Eğitimin başlangıçta ailelerden geçtiği göz önüne alınacak olursa öncelikle ailelerin, sonra da çocukların eğitilmesi ön plana çıkarılmalıdır. Pek çok yerde tanık olmuşumdur, okullar kapanır kapanmaz çocuklar Kur’an öğrensin diye cahil din simsarlarının ellerine teslim ediliyor. Bazı cemaat ve tarikatlara gizli veya açık biçimde o çocukların ailelerine sohbet adı altında çağdışı bilgiler aktarıyor. Böyle olunca okula giden çocuklar ikilem içerisinde yaşıyor. Çağdaş eğitim veren öğretmenlerin mi, yoksa kafaları bulandırılmış aile bireylerinin sözlerini mi dikkate alacaklar? Necati Doğru’nun epey önce bir yazısına başlık olarak koyduğu “Öğretmeni imamın önüne geçirmezsek! Çok çocuk ölür ” sözü öğretmenin de, öğrencilerin de perişanlığını açıklıyordu.

Bu işin çözümü için, önce evlerine gazete, kitap girmeyen aileler eğitilmeli, sonra da çocuklar… Yoksa böyle başa böyle tıraş deyip işin ucunu bırakmak daha mı doğru?

Bu konuda en doğru sözü yine büyük Atatürk söylemiştir;

“Eğitim işlerinde ne olursa olsun başarı kazanılmalıdır. Bir ulusun gerçek kurtuluşu ancak bu yolla olur.”

Büyük Atatürk’ü anlayamayanlar ve Onun devrimlerine dil uzatanlar, Onun temellerini attığı Türkiye Cumhuriyeti ile diğer İslam ülkelerini bir karşılaştırsınlar, gördükleri karşısında biraz düşünsünler, gerçekleri analiz etsinler…

erdemyucel2002@hotmail.com