Türkiye’nin ünlü yazarlarından Emin Çölaşan ile Ankara Büyükşehir Belediye Başkanı İbrahim Melih Gökçek arasında TGRT-Haber televizyonunda yapılan tartışma, toplumun belirli çevrelerinde büyük yankı uyandırdı. Bazı gazeteler televizyonda büyük düello diye sözünü ettiği bu program sonunda fos çıktı. Kısacası dağ doğura doğura fare doğurdu... Bu programdan ve basından öğrendiğimiz kadarıyla Ankara Büyükşehir Belediye Başkanı sürekli Çölaşan’ı ekranlarda tartışmaya çağırıyor ve bazı belgeleri açıklayacağını, bunun sonunda da gazeteciliği sona erdireceğini söylüyormuş. Bu arada Çölaşan’ın servetini açıklayacağını ileri sürüyormuş...

Kısacası televizyondaki tartışma oldukça ilginç olacağa benziyordu. Bu bakımdan pek çok kişi gibi ben de televizyona kilitlendim.

Ankara Büyükşehir Belediye Başkanı öyle çarpıcı belgeleri açıklayacaktı ki, bunları öğrenmek her aydınının hakkı olmalı diye düşünmüştüm. Öncelikle ünlü yazarın rezil olması işten bile değildi. Dokuz milyon dolarlık servetinin hesabı sorulacak, yurt dışından gelen havalelerin kaynağı öğrenilecekti.

Emin Çölaşan televizyona çıkmayıp kendisini savunmasa bu ithamların altında ezilmesi işten bile olmayacaktı. Aksi durumda kendisini muhatap almadım dese o da olmayacaktı. Merakla bekledik Türkiye’de bir ilk acaba gerçekleşecek miydi? Daha doğrusu Türkiye’nin en ünlü yazarının ipliği o gece pazara çıkarılıp işi bitirilecek miydi? Belediye Başkanı yazar hakkında elli civarında dava açmış, bunun ikisi dışında hepsini kazanmıştı.Yargıdan böyle bir karar alan elbette televizyondaki tartışmada da üstünlük sağlamalıydı!...

Türkiye’de bir başka ilk o gece gerçekleşti. Basın her zaman kamuyu yönetenlerden, kamu görevlilerden yaptıkları işlerden ötürü hesap sorar, toplumu bu yönde aydınlatmaya çalışır, yapılan bir yolsuzluk varsa onu gün ışığına çıkarmaya çalışır. Oysa bu tartışma programında işler tersine dönmüş, Belediye Başkanı gazeteciden hesap soruyordu... Olacak iş değildi ama olmuştu...

Konuşmada ilk sözü alan Çölaşan, kendisine Ankara Büyükşehir Belediyesi kanalından gelen itham edici yazıların özetini verdi. Bankadaki hesabını açıkladığı gibi kendisine yurt dışından gelen havale olmadığını, bir bankadaki hesabının bir diğer bankaya nakledilirken uluslararası sistemden ötürü yanlış anlaşıldığını anlattı. Bunun ardından da “benim hakkımda bildiğin ne gibi iddia varsa belgeleri ile açıkla da ben kamuoyunda rezil olayım, gazeteciliği bırakayım” dedi. Ne var ki, ortaya belgeli somut bir iddia konulamadı, öyle söyleniyor, duyum gibi sözlerle bu iddiaların gerçek dışı olduğu anlaşıldı. Söylenenler dedikodudan, yalan yanlış iddialardan, demiş kilerden, bana öyle söyledilerden öteye gidemedi. Çölaşan’ın defalarca açıkla diye sorması da yanıtsız kaldı. Demek ki, açıklanacak ciddi bir suçlama ortada yoktu. Gerisi laf-ı güzaftı...

Kısacası Emin Çölaşan aklanmış, televizyonlarda da bir ilke imza atılmıştı!...

Bunun ardından yapılan karşılıklı konuşmalar sadece laf olsun torba dolsun örneği sürüp gitti. Belediye Başkanının servetlerimizi değişelim, bunun için bir taahhütname hazırlattım sözü ise ciddiyetten çok uzaktı. Oysa Ankara Büyükşehir Belediye başkanından çok daha ciddi sözler, belgeli ithamlar beklenirdi, ama olmadı...

Kimse gücenmesin, bunun ardın gelişen diyaloglar bize Hacivat Karagöz’ü anımsattı. Bir taraf kazandığın tazminatları ne yaptın diye sordu. Ardından da ekledi Belediye bütçesine mi, yoksa gazeteye mi verdin diye sordu. Kazanılan tazminatlar ne belediye ve ne de gazeteye gitmiş. Gitmesi de doğru değildi zaten açılan davalar kişiseldi. Belediye Başkanının kazandığı davalardaki tazminatlarla Ankaralı çocuklara döner ekmek ve balon alınmış!..

Televizyon başındaki izleyicilerin bu tartışmada bekledikleri önemli konular vardı; Ankara’da yapılan kavşaklar, yollar, kesilen ağaçlar, ihaleler, belediyenin yandaş şirketleri, harcamalar dile getirilmeliydi. Ama bunların hiç birisi olmadı, yaklaşan seçimlerden önce bazı şeylerin ters yüz olduğu da açıkça görüldü. Böylece Cölaşan’ın “Haksız olduğun zaman yapacağın savunmaya güvenme” sözü bir kez daha açıklanmış oldu.

Sırası gelmişken antik çağ düşünürlerinden Aristotle’nin bir sözü ile yazımı noktalamak isterim;

“Dürüstlük bir hazineye benzer, ortaya çıktığında taraftarları çoğalır; yalan ise gizli ateşe benzer, yanmaya başlayınca kötülükler ortaya çıkar.”


erdem@kenthaber.com