Hacca Giden Vali, Bakanı Karşılamayınca!..

Beşer şaşar diye kim demişse doğru demiş...

İnsanoğlu garip bir mahlûk; beklemediği anda ikbali görünce önceki inançlarını, düşüncelerini bir kalemde silip atabiliyor ve adeta onları unutuyor. Çevresinde kendisini pohpohlayan insanları görmekten hoşlanıyor.

Hiç kimseye kızmamak lazım; Demek ki,Tanrı insanı böyle yaratmış!..

Bir zamanlar CHP Genel Sekreterliği yapan, en hakiki sosyal demokrat denilen, bugünün AKP’li Kültür ve Turizm Bakanı Ertuğrul Günay da insanın kendisine has egosundan kurtulamamış... Bayram öncesi memleketi Ordu’ya, incelemelerde bulunmak üzere gittiğinde, kendisini il sınırında karşılayacak valinin yerine vali yardımcısını görünce küplere binmiş...

Tepkisini dile getirmiş;
-Vali bey nerede...
-İl dışında
-Hangi il?
-Ülke dışında
-Hangi Ülkede?
-Bilmiyorum.
-Vali vekili nerede?
-Bilmiyorum...
-Nasıl bilmiyorsun. En kısa zamanda öğrenip bana rapor yazıyorsun.

Vali yardımcısının bu konuda rapor düzenleyip Bakan beye arz edip etmediğini bilmiyoruz. Ancak protokol kaidelerinin! uygulanmasını isteyen Bakan, bu kez kendisi aynı kaideleri çiğneyerek valilik makamına gitmeyerek daha üstün gördüğü AKP İl Başkanlığına gitmiş!..

Ardından Giresun’a gitmiş, daha önce Ordu’da zılgıt yenildiğini görenler bu kez kendisini Giresun il sınırında tam kadro il yöneticileri karşılamışlar. Bu karşılanmadan son derece memnun kalan Bakan “Arkadaşlar devlet terbiyesini yerine getirdiler” diyerek memnuniyetini dile getirmiş. Bu arada Ordu valisinin hac farizasını yerine getirdiğini öğrenince de “Allah kabul etsin” demekle yetinmiş!..

Niye beni karşılamadı da hacca gitti diyebilir mi hiç?

Devir hangi devir?

Benim bu tür karşılamalar her zaman tuhafıma gitmiştir. Yıllar öncesi yeni yönetici olduğum sırada, Bakan karşılaması benim de başıma gelmişti. İstanbul’da küçük bir müzenin müdürüydüm. Bir gün İl Kültür Müdürü Aziz Coşkun telefon ederek yeni göreve başlayan Kültür Bakanının İstanbul’a geleceğini, müze ve kütüphane müdürlerinin Atatürk Hava Limanında bulunmasını istemişti.

Emir büyük yerden!

Hepimiz hava limanına gidip apronda sıralanmıştık. Bakanın uçağı indiğinde, Kültür müdürümüz hepimizi hizaya sokmuştu. O anda yeniden askerlik görevini yinelediğimizi düşünmüştük. Yalnız bir farkla içtima durumunda dikkatttt, hizaya gellll, hazır olll, sağdan sayy komutları gelmemişti.

Bakan Tevfik Koraltan, uçağın merdivenlerinden inerken gördüğü manzara karşısında şaşırmıştı. Bozuntuya vermemiş, hepimizin ellerini sıkmış, Kültür müdürümüzde görevini yerine getirmenin rahatlığı içersinde bizleri tanıtmış, sonra da dağılmıştık...

Rahmetli Tevfik Koraltan böyle bir karşılama istemiyordu; Bakanlıktan ayrıldıktan sonra kendisini Ankara’daki avukatlık yazıhanesinde ziyaret etmiştim. Bütün ısrarıma rağmen kendi elleriyle pişirdiği kahveyi ikram etmiş ve bu olayı gülerek konuşmuştuk.

Kısacası insandan insana nasıl fark olursa, bakandan bakana da fark vardır...

Sosyal demokratlıktan bir anda AKP kadrolarına tepeden inme geçiş yapan bugünkü Kültür Bakanının egosunda demek ki, böyle karşılanmalar yatıyormuş!..

Başka bir deyişle makam, koltuk debdebe ve çevresinde beşuş çehreli bir yığın insanlar!..

Son model araçların sağında oturacaksın, il sınırına gelince o ilin mülki erkanı hazır ol konumunda karşılayacak...

Yerlere serilen kırmızı halılar vs...

Çevreden yükselen “Sayın Bakanım” sözleri...

Hazır olda devlet memurları!..

Kim bilir bu sözle, bu görüntüler ikbal dönemlerinde kulaklarda ne güzel yankılanır...

Ola ki, yağmur yağıyorsa bir yöneticinin saygıyla tuttuğu şemsiyenin altında yürümek...

Sanki hiç yağmur altında yürümemişler…

Oysa ikbalin bir de inişi vardır. İşte işin en zoru da o zamandır. İnsanı ne karşılarlar, ne yerlere halı sererler...

Yağmurda da karda da yürürsün, kendi şemsiyeni kendin tutarsın... Çevrene bakıp sana gülücük atacak insanları ararsın…

Bürokraside yakından tanık olduğum karşılama törenleri nedeniyle işlerin elde olmadan nasıl aksadığına tanık olmuşumdur. Ankara’dan gelecek bir üst düzey kişinin hazırlıkları önceden başlar, devletin vatandaşın işleri bir kenara bırakılır, imza kartonların masalarda yığılır…

Vatandaş veya kurumun önemli bir işi günlerce atılacak bir imzayı bekler!..

Ne de önemliymiş bu imza!..

Bizim eski sosyal demokratlar veya ılımlı İslamcılar böylesine şark usulü şatafatlı karşılamalarla, upuzun bayram seyran tatilleri ile vakit geçirirken, batı ülkelerinde devleti yönetenlere vatandaşları gibi nakil vasıtalarına biniyor, sinema, tiyatro kuyruklarından biletlerini alıp alışverişlerini yapıyorlar…

Yeri mi değil mi; bilmem ama büyük düşünür Mevlana’nın bir sözü ile yazımı noktalamak isterim;

“Aya öfkelenmişim ben,
İşte böyle kapkaranlık bir gece olmuşum.
Padişaha kızmışım,
Çırılçıplak bir yoksul olmuşum.”

erdemyucel2002@hotmail.com