HANUT’A TEPKİLER...

Yazarlık ve çizerlik bence dünyanın en güzel uğraşlarından birisidir. Gazetecinin, yazarın nasıl olacağı, hangi çileli yollardan geçeceği, daha doğrusu başına neler geleceğini Ahmet Rasim, Ahmet Cevdet, Hüseyin Cahit Yalçın, Münir Süleyman Çapanoğlu gibi eski yazarlar dile getirmiştir. Günümüzde de Çetin Altan, Hasan Pulur, Emin Çölaşan gibi gazeteciler de zaman zaman bu konuda ders niteliğinde yazılar yazarlar. Yerine göre tehlikeli ve güç. Bir uğraş olan yazarlığın tadına vardığınızda ise bir daha ondan kurtulamazsınız.Eski ustaların dediği gibi insanın üzerine mürekkep bir kez sıçramaya görsün...
Sudan sabuna yazarsanız sizi hiç kimse kınamaz, hep övgü ile karşılanır, alkışlanırsınız. Ama doğruların yanında eğrileri de yazarsanız karşınıza hemen birileri çıkar, geçmişiniz araştırılır, bir şey bulurlarsa ne ala, bulamazlarsa da at atabildiğin kadar iftira...
Gazeteciliğin püf noktası da işte buradadır; karşınıza birilerini almışsanız o zaman anlarsınız ki doğruyu yazmışsınız.
Geçtiğimiz günlerde İstanbul Valiliğinin ticarethanelere gönderdiği hanut ile ilgili genelgesinin olumlu ve olumsuz yanlarına değinmiştim. Meğer bu yazımla bilmeden birilerinin tekerine çomak sokmuş, nasırına basmışım. Birileri, mail üzerine mail gönderiyor, bu arada da Rehberler Odasını bana karşı kışkırtmaya çalışıyor. Ayasofya Müzesi müdürlüğüm sırasında neler yaptığımı, nelere göz yumduğumu yazarak sözüm ona çamur atmaya çalışıyor.Ayasofya’da ne yaptığımı bilen bilir (çok merak edilmesi halinde ise herhangi bir müze çalışanına sormaları yeterli olacaktır. Şu veya bu müze demiyorum. Ayrıca ima edilen konularda ise mahkemelerden aldığım beraat kararlarını isteyen için göstermeye hazırım).Ayasofya personelinin yanlış davranışı olanlar cezalandırılmış, sık sık da yerleri değiştirilmişti.Buna karşın girişteki kapı kontrol elemanlarına, “şu kadar kişiyiz, daha az bilet keselim size de biraz pay verelim” diyen bazı rehberler ise cezalandırılamamıştır. Ayasofya ve müzecilik konusunda neden yazıp çizmediğimi belirten mail sahibi heralde yazılı ve görsel basını yeterince izleyemiyor. Ayasofya defterini ben 1996 yılı başında kapattım, o günden bugüne kadar da Üniversitede ders veriyor, çeşitli yayın organlarında bildiğim doğruları yazmaya çalışıyorum. Türkiye’de Müzecilik isimli kitabım da üniversitelerde ders kitabı olarak okutuluyor. Katıldığım veya sunuculuğunu yaptığım televizyon programlarında ise benden beklenen konuları zaten dile getirdim. Nedense hanutun üzerinde hiç durmamış, rehberin doğal kazancıdır; bu ortamda günlük rehber yevmiyesi 50-80 Dolar olur mu diye düşünmüştüm. Neyse bundan sonra detayına kadar hanut üzerinde duracağım.
Turist rehberi dedim de söylemem şart oldu; benim bir çok rehber dostum var ve onlarla sohbet etmekten ve birlikte zaman geçirmekten çok zevk alırım. Bana bir çok şeyi de onlar anlatmıştır. Bir örnekle yetineceğim: Bir tarihte Ayasofya’nın Osmanlı bölümlerinden olan Türbeleri ziyarete açmış, rehberlerden de tepki almıştım. Sonunda biri, “biz şikayet ettik ama işin gerçeği Osmanlı’yı bilmiyoruz burada zaman kaybedip çarşı pazar dolaşamıyoruz” demişti. Arkadaşım haklı idi, yayın takip etmezseniz, kazı raporları ile ilgilenmezseniz, on aylık kursla bu iş bu kadar olur.
Bu arada bana yöneltilen karalamaya karşılık hiç tanımadığım, isimlerinin gizlenmesini isteyen genç rehberlerden de telefon ve mailler aldım. Onlar da yazdığınız çok doğru, gerçek bir yaraya parmak bastınız diyorlardı. Böyle olunca da rehberlerin bir kısmının hanuttan yana olmadıklarını veya bu pastadan yeterince pay alamadıklarını da öğrenmiş oldum. Merak ettiğim bazı rehberlerin firmalara bağlı olarak hanut yaptıklarını söylemem neden onları sinirlendirdi? Anlayamadım bir türlü; ortaya çıkıp biz hanutçuluk yapmıyoruz, yapmak da turisti kazıklamaktır diyemiyorlar.
Bu konuyu daha geniş bir yazı ile başka bir yayın organında eğrisi ve doğrusu ile dile getireceğim. Bunu ben değil bazı rehberler istedi...