Kurban Bayramı!..

Mübarek Kurban Bayramı gelip çattı.

Ancak kendi kendimize sormamız, daha önceki bir yazımda belirttiğim gibi aynaya bakmamız, kendi kendimizle baş başa kalmamız lazım...

Özellikle siyasiler, iş sahipleri ve işverenler bunu yapmalıdır.

Bu nasıl bayram?

İnşallah ile maşallah ve hamdolsun ile bu işin içerisinden çıkılacak gibi değil…

Kuşkusuz, benim bu sözlerim cukkası kâfi, tuzu kuru olanlar için değil. Hele hele dokuz günlük bayram tatilinden yararlanıp yurt içi ve yurt dışı gezilerine çıkanlar için hiç değil!..

Bu kurban bayramında birçok aile perişanları oynuyor; işten çıkarılan, yeniden iş bulabilmesi büyük mucizelere kalmış olanlar için hiç değil...

Birçok aile evlerinde karaları bağlamış, oturuyor. Çocuklar bayramlık ister, evde tencerenin kaynaması gerekir. Ancak elde avuçta para yok...

Bu bayram günü evini barkını, ailesini bırakarak güneydoğuda bölücü eşkıyanın peşinde koşan, her an ölmek ve yaralanmak arasında ince bir çizgiden geçen kahraman Mehmetçiklerimiz neler düşünür? Bilinmez...

DTP’li Emine Ayna ve arkadaşları Doğu Anadolu’da, arkasındaki kandırılmış, bindirilmiş kıtaları ile sözüm ona seçim mitingleri düzenliyor. Gittikleri her yerde olaylar oluyor. Emine Ayna ve arkadaşlarının amaçları ne? Ayaklanma provası mı yapıyorlar. Bilemeyiz. Onlara sessiz kalan devletin herhalde bir bildiği vardı diye düşünüyoruz...

Bu memlekette Türk Bayrağına saygısızlık edenler, bazılarının düzenlediği mitinglerde Türk bayrağına yer vermeyenler de var...

Bayram öncesinin güncel basınına bakıyorum ve olumlu bir davranış göremiyorum. Laikliği savunan bir parti olarak tanınan CHP bile kıvırmaya başlamış. Deniz Baykal, gericiliğin siyası simgesi olan türbana, çarşafa kucak açmış... Çarşaflıya marşaflıya rozet takıyor!.. Bütün Türkiye’yi kucaklıyorum diyor!..

Ekonomik kriz, kapanan fabrikalar, işiz kalanlar, namusuyla ekmeğinin peşinde koşanlar kimsenin umurunda bile değil...

Kenthaber’e gelen yorumlar arasında böbreğini satmak isteyenlerin sayıları öylesine çoğunlukta ki... Artık bunları yayına bile vermiyoruz. Şimdi sormak gerekir bu insanlar keyiflerinden mi böbreklerini satışa çıkarmışlar?

Hedef yerel seçimleri kazanmak. Durmak yok; yola devam…

Halkın geçim standardını yükseltmek için hükümet, yerel yönetimler yarış halindeler.
Kimi kömür, kimi erzak paketleri ve kimi de hediye çekleri dağıtılıyor. Kısacası Osmanlı’da olduğu gibi ulufe veya cülûş bahşişi dağıtılıyor. Bunu ilk kez Yıldırım Beyazıt başlatmış, Fatih Sultan Mehmet de yasalaştırmıştı.

Osmanlılarda yeni padişah tahta oturur oturmaz;

-Kullarımın cümle bahşiş ve terakkileri makbulümdür verilsin derdi.

Bunlar neden dağıtılır?

Biliyorsunuz zaten ama ben bir kez daha yineleyeyim; oy karşılığı... Kuşkusuz oy alabilmek için rüşvetin daniskası...

Hani yasalarımızda rüşvet almak da vermekte suçtu?

Yerel seçimler yaklaştıkça bazı belediye başkanlarının ipleri pazara çıkıyor...

Yeniden partisince aday olamayacaklarını anlayanlar, büyük kahraman edalarıyla partilerinden istifade ediyorlar. Yeni partilerine yelken açıyorlar!..

İş yok, aş yok, ilaç yok ve de Kurban Bayramı kutlanıyor!.. Oysa bu kez kesilenler kurbanlıklar değil; toplumun büyük kesimi kurban... O nedenle kurban kesmeye de hiç gerek yok... Bu kurbanlıklar öte dünyada sırat köprüsünden başarı ile geçerler…

Yakınma bir yana; eski bayramları bir an için bile olsa anımsayalım. Eskiden gazetecilerin de tatil yapabilmesi için yalnızca Bayram Gazetesi çıkardı. Bayram öncesi ve bayram Gazetesinde de geçmiş bayramlarla ilgili anılar yazılır, onlara bir de bayram fıkraları eklenirdi. Bizde o günlerin yazarlarının rahle-i tedrisinden geçtiğimizden bu geleneği bozmayalım, yazımıza bir bayram fıkrası ile son verelim.

Bektaşi babası sıcak bir yaz günü, çarşıda bir aşağı bir yukarı dolaşırken, dükkân çırakları ve kalfaları onun bu haline gülerler ve kızdırmak isterler. İçlerinden biri;

-Bektaşi baba, Bektaşi baba! diye bağırarak saklanır...

Bektaşi arkasına bakan kimseyi göremez, yeniden oluna devam eder.

-Bektaşi baba, Bektaşi baba!..

Bu muzip bağırma birkaç kez devam edince Bektaşi babası dayanamaz, avazı çıktığı kadar;

-Ayı, ayııı!..

Bu gürültü üzerine bütün çarşı esnafı dükkânlarından dışarı fırlarlar;

-Ne var ne oluyoruz!..

Bektaşi babası çevresine hayretle bakar ve sonrada;

-Hayret yahu amma da ayı bolluğu varmış...

Kıssadan hisse bir Bektaşi fıkrası... Sakın kimse alınmasın... 



erdemyucel2002@hotmail.com