Orhan Pamuk kimdir? Romancı mı, yoksa tarihçi mi? Öncelikle bunun yanıtını vermeli, sonra da onun söylediklerinin ne derece gerçek olduğu üzerinde durulmalıdır.

Orhan Pamuk, geçtiğimiz Şubat ayında bir İsviçre gazetesine verdiği demeçte; “ Kimse söylemiyor ben söylüyorum. Bu topraklarda l.000.000 Ermeni, 30.000 Kürt öldü” sözleri, Batı da ve Türkiye’de epey yankı uyandırmıştı. Daha doğrusu Milli Mücadele şuuru içerisinde Türkiye’ye Sevr’i kabul ettiremeyenler bu kez Orhan Pamuk’a dört elle sarıldılar. Onun bu sözü üzerinde durdular. Bir ara Orhan Pamuk’un Nobel Ödülüne aday olması bile gündeme getirilmişti. Bizdeki bazı gafiller, bu adaylığı şakşaklayan yazılar yazmaktan bile geri durmamışlardı. Neyse, gaflet ve delalet bu memlekette her zaman yaşanmış ve görülmüştür. Türkiye’de yazar olarak ondan çok daha üstün kalemlerin olmasına rağmen, ille de Pamuk dediler!..

Orhan Pamuk’un tarihi gerçekleri dikkate almadan söylediklerinde, hakaret içeren sözcükler dikkate alınınca hakkında “Türklüğe hakaret” davası açılmıştı. Geçtiğimiz günlerde Şişli 2. Asliye Mahkemesi’nde bu davanın duruşmasına başlandıysa da yargılama izni mahkemeye ulaşmadığından ilgili dosya Adalet Bakanlığı’na gönderildi. Yargılama izninin gelebilmesi için dava 7 Şubat 2006’ya ertelendi..

Orhan Pamuk mahkemenin ertelenmesinden sonra bir süre protestocuların gitmesi için salonda bekletildi. Mahkeme çıkışında bir gurup tarafından üzerine yumurta atıldı, sonra da Çevik Kuvvetin koruması altında bindiği araç tepkilerini dile getirenlerce yumruklandı. Yeterli güvenlik önlemleri alınmadığından ötürü de hoş olmayan olaylar, itişip kakışmalar, tartışmalar yaşandı.

Avrupa Birliği ve Avrupa Parlamentosu Türkiye’deki düşünce özgürlüğünü incelemek için bu olayı gündeme almışlar, bu nedenle de Avrupa’dan gelen milletvekilleri duruşmayı izlediler. Protestoların dozunun artması ile her şey Batının istediği şekilde gelişti ve onların görmeyi umdukları görüntüleri vermek için ne gerekirse yapıldı. Bunun kaçınılmaz sonucu olarak da yabancı basın elbirliği etmişçesine konun üzerinde durdular. Yayınlarında bu olaya geniş yer verdiler. Bizler de yeterli güvenlik önlemleri alamadığımızdan onların işini kolaylaştırdık. Acaba aynı Avrupa, Van 100.Yıl Üniversitesi Rektörü Yücel Aşkın olayı üzerinde neden durmuyor ve aynı hassasiyeti o olay üzerinde göstermiyor?

Bu olayın Türkiye’nin dış ülkelerde imajını zedelediği de bir gerçektir. Avrupa zaten bu tür olayları bekliyor.Yasa dışı eylem yapanlara polis sert davranınca veryansın ediyor. Benzeri olaylar kendi ülkelerinde olunca da sus pus oluyorlar.

Türkiye’yi AB’ye almamak için bin dereden su getiren Avrupa için “Düşünce özgürlüğü yok ediliyor” diye Pamuk olayını bize karşı koz olarak kullanacağı hepimizce bilinmektedir.

Acaba Avrupa, Pamuk’u gerçek bir tarihçi olarak görüp, söylediklerini de gerçek tarihi belge olarak mı yorumluyor?

Şimdi sormak gerekir, Orhan Pamuk tarihçi mı, yoksa romancı mı?

Güneydoğu’da yaşananları görmezden gelen, binlerce şehidimizi, eşkıyanın öldürdüğü vatandaşlarımızı hiçe sayan, bu konuda olayların içerisinde yaşayanların anıları üzerinde durmaya bile lüzum görmeyen Pamuk, Birinci Dünya Savaşı öncesinde Doğu Anadolu’da yaşanan Ermeni olaylarını ya bilmiyor, ya da işine geldiği gibi yorumluyor. Bugün Doğu Anadolu Müzelerinin çoğunda 1877-1878 Osmanlı-Rus Savaşı’nda, Ruslarla birlikte olan daha sonra Rusların çekilmesinden sonra meydanı boş bulan Ermenilerin savaş öncesi birlikte yaşadığı insanlara yaptığı mezalimi gösteren yüzlerce belge ve fotoğraf bulunmaktadır. Bazen de arkeolojik kazılarda antik eserler yerine Ermenilerin toplucu gömdüğü insanların iskeletleri ortaya çıkmaktadır. Savaşlarda insanlık dışı olayların olduğu da bir gerçektir. Ancak aradan yüzyılı aşkın bir süre geçmiş olmasına rağmen, bunları yeniden kazımanın ne alemi var? II.Dünya Savaşı’nda yaşananlar ortada dururken...

Orhan Pamuk tarihçi değil bir romancıdır. Aslında Orhan Pamuk’u hiç tanımadım. Bu nedenle kişiliği konusunda bir şeyler yazacak durumda değilim. Romanlarına ise şöyle bir baktım, doğruyu söylemek gerekirse okumadım. Nedense içimden okuma isteği de gelmedi. Okunacak öyle çok şey yayınlanıyor ki, hepsine yetişebilmek gerçekten çok güç. Günlük gazete ve dergilerde sürekli yazınca da, okumaya vakit ayırabilmek biraz zor oluyor. Yalnızca içlerinden en iyilerini seçerek okumaya çalışıyorum. Yurt dışında verdiği demeçten sonra iyi ki de Onun romanlarını okumamışım diye kendi kendime şükrettim. Okuyanlar romanlarındaki tarihi bölümlerin Fransızca tarih kitaplarından alıntı olduğunu söylüyorlar. Bilemem; ben söyleyenlerin, yazanların yalancısıyım. Yeni Türk Edebiyatının temsilcisi sözünün yakıştırılması da bana biraz abartılı geliyor.

Orhan Pamuk gerçek bir tarihçi olsa idi; bir süre önce tarihçi, gazeteci Reşat Ekrem Koçu için birtakım çirkin iddialar ortaya atmazdı. Onun bin bir güçlükle yayınlamaya çalıştığı İstanbul Ansiklopedisi’ni yerden yere vurmazdı. İstanbul kütüğünü oluşturan ve yazık ki, yazarın ölümü ile yarım kalan bu ansiklopedide eşcinsel ve alkoliklerin yer aldığını iddia ederken çirkin sözleri de peş peşe sıralamazdı; “ On bir cilt H harfine ancak gelebilen bu tuhaf ansiklopedi yarım kaldı. Şehre ait bilgileri gözden geçirmek yerine onları daha da karıştırdı ve çalışkan yazarın içki masası dostları, tutkuları (çıplak ayaklı güzel oğlanlar, kadın kılığına giren zarif ve genç erkekler) ile popüler kültürünün hoş bir kargaşasına dönüştü. Sefahate düşkün bir eş cinseldi, yazdıklarını ona göre değerlendirin.”

Türkiye’de tarihi halka sevdiren bir tarihçiye bu sözlerin söylenmiş oluşu hem üzücü, hem de çok ayıp...

Avrupalıların yere göğe sığdıramadığı, Türkiye’yi aşağılayıcı sözler söyleyen, I.Dünya Savaşı’nda Türk şehirlerini yakıp yıkan ve insanları öldürenlere övgü yağdıran biri için ne söylenir?..

Biz bizi biliriz, Avrupa varsın bizi anlamasın,vız gelir...




erdemyucel2002@hotmail.com