Şahin Atmaca’yı da Yitirdik

Ayşegül - Şahin Atmaca

Dünyaya gelen her canlı gibi bir gün öleceğimizi biliyoruz ama yine de bir dostun ölümü bizlere acı veriyor.

Birkaç gün öncesi dönemin önde gelen sanat dergilerinden Sanatsal Mozaik’in kimliğinde Genel Koordinatörü yazan, gerçekten her türlü teknik işlerini hallederek ortaya pırıl pırıl bir dergi çıkmasını sağlayan Şahin Atmaca’yı beklenmedik anda yitirmenin acısı gerçekten çok büyük.

Ölümü biliyoruz da, öldükten sonra ne olunacağını bilemiyoruz. Bu konuda dini kitaplar dışında çok şey yazıldı, çizildi ama hiç biri bilimsel verilere dayanmıyordu. Gerçekten merak ediyorum; Şahin şimdi bizleri görüyor mu, arkasından yazılan ve söylenenleri duyuyor mu? Yoksa bu dünyadan, yakınlarından, dostlarından artık habersiz mi?

Gerçekten yanıtı olmayan sorular…

Ölüm hakkında ne çok şeyler söylenmiş; Her canlı doğar yaşar ve ölür denilmiş. Bazılarının ömrü yıllara, bazılarını ise sayılı saatlere sığdırılmış.

Meşhur bir Çin atasözü vardır; Neden birbirimizi öldürüyoruz, nasıl olsa öleceğiz.

Sözlüklere bakıyorum; ölümle ilgili ne çok deyim var: Ölmek var dönmek yok; ölenle ölünmez; ölürse yer beğensin, kalırsa el beğensin; ölme eşeğim ölme; ölür müsün öldürür müsün, ölüp ölüp dirilmek; ölen zamana yazık vb…

Bütün bu sözler, deyimler bir yana, dost Şahin Atmaca şimdi nerede?

Şahin Atmaca’yı, gazeteci dostum sevgili Ayşegül Kahramankaptan (Atmaca) ile evlendikten sonra tanıdım. Kısa sürede dostluğumuz ilerledi. Sanatsal Mozaik’de yazarken birbirimize çok daha yakın olduk. Yeri dolmaz dostlarımın arasında ayrıcalıklı bir yeri oldu. Dergideki sohbetlerimiz sırasında veya telefonla “hadi kalkın bu akşam Etiler’de kaburga yiyelim” veya “Kumkapı’da iki tek atalım” gibi sözlerini bugünmüş gibi anımsıyorum. Meğer ailecek birlikteliklerimizde, sohbetlerimizde ileriye dönük ne güzel konuşmalar yapmışız.

Geçmiş zaman olur ki, hayali cihan değer.

Şahin ve Ayşegül’ün bilmeyerek benim yaşamımda önemli katkıları olmuştur. Sanatsal Mozaik’in yayına hazırlandığı günlerde Trakya Üniversitesi’nin yaptığı Vize kazılarını görelim, Vize Belediye Başkanı Şevket Mutlu’yu da ziyaret edelim dediler ve gittik. Gerçekten harika bir gün geçirmiştik.

Daha önceden tanıdığım sevgili dostum Trakya Üniversitesi Arkeoloji Bölüm Başkanı Yrd.Doç.Dr.Özkan Ertuğrul, benim üniversiteye geçmemi teklif etmiş, ben de, Vize gezisi sırasında hiç düşünmeden teklifi kabul etmiştim. Dolayısı ile Atmaca çiftinin akademisyen olmamda büyük payları olmuştur.

Bunları yazarken önümde Sanatsal Mozaik’in 1995 Eylülünde yayınlanmış ilk sayısı duruyor. Prof. Dr. Metin Sözen’in “Küreselleşen Dünya’da Türkiye’nin Gerekliliği”, Prof. Dr. Nevzat İlhan’ın “Dünya Hoşgörü Yılı”,Ayşegül’ün “Vize’de Tarih Fışkırıyor”,Özkan Ertuğrul’un “Vize”, benim “Mozaik”, Prof. Dr. Önder Küçükerman’ın “Çöl Pazarı”, Prof. Dr.Tomur Atagök’ün “ Farklılıktan Coşku ya da Karmaşa”, Ahmed Kamil Gören’in “Ustaların Ustası Cormon” isimli yazılarının yer aldığı dergiyi bir kez daha karıştırıyorum. Ayşegül ve Şahin’in birlikte uzun süre çıkardıkları dergiler hep böylesine dopdolu, akademisyenlerin buluştuğu bir yer olmuştu.

Bir süre sonra bir arkadaşımla birlikte “Sultanahmet News” isimli dergiyi çıkarmaya kalkışınca Atmaca çifti kendi ofislerinde bize büyük bir özveriyle yer vermişlerdi.

Şimdi bunları yazarken çoğu zaman söylenen, klişeleşmiş bir sözcükle yaşadıklarımız, dostluğumuz bir film şeridi gibi gözlerimin önünden akıp gidiyor…

Cenaze töreninde Ayşegül’ün söylediği, Şahin’in bizimle ilgili sözünü de yaşamım boyunca aklımdan çıkarmayacağım; “Hadi Erdemleri arayalım bir yere gidelim”…

Keşke arasaydı, son defa birlikte olabilseydik

Işıklar içinde yat, seni çok özleyeceğiz demekten başka da bir söz aklıma gelmiyor… Sevgili eşi Ayşegül Atmaca, çocukları ve dostlarının başı sağ olsun. Gerçekten aydın ve beyefendi bir insanı yitirdik. Bunun üzüntüsünü yaşıyoruz.

erdemuyucel2002@hotmail.com