Siz mi Susturacaksınız, Ben mi Susturayım?

TBMM’de 2010 yılı bütçe görüşmeleri başladı. Türkiye ekonomisini bazıları ne kadar olumlu göstermeye çalışırlarsa çalışsın bu gidişin iyiye yönelik olmadığı açıktır. Birkaç gün öncesi Tekel işçilerinin eylemindeki çirkin görüntüler, onlara destek veren muhalefet milletvekillerinin de biber gazından nasibini alması, demiryolu işçilerinin tren seferlerini yapmaktan kaçınması veya seferleri yavaşlatması, üzerlerine polisin su sıktığı (!) itfaiyecilerin özlük hakları için yürüyüşü hayra alamet olaylar değildir. Bunlara bir de bazı yerlerde yapılan, kan dökülen provakatif eylemler, askerlerimizin şehit edilmesi de eklenince durumun ateşten gömlek olduğu açıkça görülmektedir. İçişleri Bakanının “Endişeye hiç gerek yoktur. Her şey kontrolümüz altındadır sözleri acaba kimin içini ferahlatıyor?

TBMM’de 2010 bütçe görüşmelerinde kürsüye çıkanlar yeni bütçeyi açıklamaktan, tartışmaktan çok memleketin iç olaylarına ağırlık verdiler, böyle olunca da bütçe, memleketi saran işsizlik ile ekonomi geri planda kaldı.

Bütçe görüşmelerinin ilk gününde kürsüye çıkan Deniz Baykal, belki de siyasi yaşamının en güzel konuşmalarından birini yaparak Türkiye’nin içerisine düştüğü siyasi ve ekonomik durumu tüm gerçekleriyle, ayrıntılarıyla ortaya koydu. Hazırladığı istatistik levhalarıyla da konuşmasını sağlam temellere oturttu. Meclis’te dikkatimi çeken de hükümet kanadının, Baykal’a sataşmadan dinlemesiydi.

Acaba artık gerçekleri görmeye mi başlamışlardı? Hükümeti oluşturan bakanların huzursuzluğu gözlerinden okunuyordu; bazıları dinliyor, bazıları belki de içlerinden birilerine kızıyor veya biz ne yaptık diyorlardı. Bilemeyiz… Kısacası o andaki ruhsal durumları gözlerine yansıyordu. Bu da açıkça gösteriyordu ki; Baykal doğruları söylüyordu. Hükümet kanadını oluşturan, liderlerinin sözlerinden, direktiflerinden dışarı çıkamayan milletvekilleri görüşmelerin bitiminde ne yönde oy kullanırlar bilemeyiz. Büyük olasılıkla da liderlerinin yönlendirmesine göre oy kullanacaklardır…

Türkiye’de son günlerde yaşananları, PKK’nın yarattığı gündemi Baykal dile getirirken ilginç, anlamlı ve gerçekçi sözler söyledi. İktidara yönelik olarak, “Vatandaşı bayrağı sahipsiz bir Türkiye tablosu var. Etnik temelde ayrıştırılma, bölünüp parçalanma stratejisi yürüyor. Sizi elinde silah tutan bir örgütle işbirliği içerisine sokan ne?” sorusuyla söze başladı. Ardından ortaya atılan, ancak ne olduğu tam olarak anlaşılamayan, bazı çevreleri kışkırtan açılımın ve bunun ortaya çıkardığı sancıların üzerinde durdu. Sonra da Başbakanın İsrail’e yönelik sözlerini ele alarak PKK ile bir karşılaştırma yapmaktan geri durmadı.

“Başbakan İsrail’e deprem gibi cevap veririm diyor. Deprem gibi cevabı PKK ve Kandil’e de vermesini bekliyoruz. Ortada uzlaşmacı bir anlayış var. Tokat’ta yedi şehit verdik, facia gibi bir açıklama yapıldı. Niye PKK’yı korumak istiyorsunuz? Komplo teorileriniz ne oldu?”

Gerçekten de Tokat’ta şehit edilen yedi askerimizin ardından gerçeğe uymayan bazı komplo teorileri, varsayımlar ortaya atılmaya çalışılmış, adeta bunu PKK’nın yapmadığı ima edilmek istenmişti!..

Deniz Baykal’ın konuşmasının ana hatlarını şöyle sıralayabiliriz;

Türkiye’nin sahipsiz bir ülke olarak tanımlanması…

Kürt açılımı…

Hükümet PKK’yı korumak mı istiyor?

İsrail ile Kürt karşılaştırması…

Türkiye ekonomisinin nereden nereye geldiği…

Son derece iyi hazırlanmış levhalarla yapılan istatistikî bilgiler…

Baykal konuşmasında Türkiye gerçeğini başta İstanbul olmak üzere çeşitli il ve ilçelerde gelişen terör olaylarına değinerek; “Türkiye ne haldedir, nasıl bir durumdadır dedikten” sonra sözlerini sürdürdü.

“Şiddetin saldırganlığın şehirlere indiği bir Türkiye’deyiz. Devletin aciz bıraktığı bir Türkiye, vatandaşı, bayrağı sahipsiz bir Türkiye var. Hiç şüphe yok ki Türkiye’yi buraya AKP’nin siyaseti taşımıştır… Kimse bu tabloyu dünyanın hiçbir yerinde demokratikleşmenin gereği, insan haklarının sonucu diye kabul ettiremez.”

Kürt açılımına da değinen Baykal;

“Açılımın içeriğini kimse anlatmadı, bir şey söylemedi. Ucu açık politika olmaz. Şeffaf değilsiniz” diyerek AKP’ye yüklendi. Ardından da hükümete “Niye PKK’yı korumak istiyorsunuz” sorusunu yönelttikten sonra “Tokat’taki şehitlerimizi PKK’nın yapmış olabileceğini neden içinize sindiremiyorsunuz?” diyerek bu konuda da başlangıçta kesin bir söz söyleyemeyen hükümete bu yönden de yüklendi.

Baykal günün siyasi panoramasını çizdikten sonra konuyu ekonominin düştüğü dar boğaza getirdi. Beraberinde getirdiği tablolarla durumu istatistikî yönden açıklarken geçmişten ve günümüzün diğer ülkeleri ile karşılaştırmayı son derece yerinde yaptı. Bu arada 2009 yılı bütçe açığının 10,4 milyar lira olacağı öngörülürken bu yılın sonunda gerçekleşme tahmininin 62,8 milyar olduğunu, ancak 6 kat sapma olduğunu ortaya koydu. Türkiye’nin AKP iktidarının başlangıcı olan 2002’de gelişmekte olan 149 ülke arasında hızla büyüyen 29. ülke olduğunu grafiklerin yardımıyla meclise gösterdi. Sonra da 2002–2007 arasında Türkiye’nin 100. sıraya kadar gerilediğini ortaya koydu. Ekonominin en önemli unsurlarından olan işsizlik oranı en hızla artan 5. ülke, dış borç stokunun 2009’da 2002’nin iki katı üzerinde olduğunu, Cumhuriyetin kuruluşundan bu yana AKP’nin iktidara geldikten sonra onlardan daha fazla borcu yedi yılda kullandığını net rakamlarla ortaya koydu. Son söz olarak da bunlardan ibret alınmasının, hiçbir rakam cambazlığı ile örtbas edilemeyecek temel gerçekler olduğunu vurgulayarak konuşmasını sona erdirdi.

Baykal’ın konuşması AKP sıralarından tepki görmedi, ancak ondan sonra kürsüye gelen Devlet Bahçeli de AKP’nin bütçe hedeflerinde yaptığı revizyonları eleştirerek bütçe yapboz tahtası değildir diye eleştirilerini sürdürdü. Eleştirilere yanıt vermek üzere kürsüye gelen Başbakan’ın konuşması CHP sıralarından atılan sözler ile zaman zaman kesildi. Bazılarına göre de bütçe görüşmelerine renk kattı!.. Zaman zaman karşılıklı sataşmalar yaşandı. Başbakan’ın sinirlenmesinden TBMM Başkanı da payını almakta gecikmedi;

“Sayın Başkan, siz mi susturacaksınız ben mi susturayım.”

Meclis Başkanı Kürt açılımı oturumunda CHP’lilerin açtığı pankartlar üzerine yine Başbakan tarafından azarlanmıştı. Oysa herkesin bildiği gibi devlet düzeninde TBMM Başkanı Cumhurbaşkanından sonra gelen ve gerektiğinde o makama vekâlet edecek kişidir. Ayrıca TBMM Başkanı Başkandan önce gelir. Onurlu bir makamdır, Başbakandan emir almamalı veya O’na sert çıkılmamalıdır…

Ne var ki, Başbakan’ın bu sözlerinin pek yadırgandığı da söylenemez. Partiler içerisinde demokrasinin tam yerleşmemiş ve tek kişinin hâkimiyeti sürdüğü ülkelerde böyle çıkışların olması olağandır. Nitekim DTP’nın kapatılmasından sonra bir AKP milletvekilinin “hak ettiler” demesi üzerine lideri tarafından fırçalandığı kulislerde söylenen ve basına yansıyanlar arasındadır. Ayrıca Dengir Mir Mehmet Fırat’ın Başbakan Yardımcısı ve hükümet sözcüsü için “Söyledikleri beni ırgalamaz” dediği de bir yayın organına verdiği röportajında yer almıştı.

Sözcü Gazetesinde Mehmet Şehirli, haklı olarak soruyor; Onur mu, koltuk mu?

Bizim demokrasimizde parlamenterlere sağlanan olanaklardan ötürü batı demokrasilerinde olduğu gibi istifa müessesesi öyle kolay kolay işlemez… Kendilerini o mevkilere getirenlere bazılarının boyunları kıldan incedir…

Siz bakmayın sine-i millet sözcüklerine…

Kısacası bunlar hazım meselesidir. Hazmedersen yola devam edersin, etmezsen ne yapacağını kendisi bilir!.. Baykal’dan sonra bütçe görüşmelerinde tırmanan gerilim Meclis tutanaklarına yansımış olmalıdır. İlerideki yıllarda bu dönemi yazacak siyaset ve demokrasi tarihçilerine epey malzeme hazır bekliyor…

erdemyucel2002@hotmail.com