Zülfü Livaneli, seçim sonrası Vatan Gazetesi’nde yazdığı, Kenthaber’in de olduğu gibi yayınladığı köşe yazısı bir anda siyasi ortamı karıştırdı. Seçim yenilgisine kılıf hazırlamakla meşgul olan Deniz Baykal ve CHP yönetiminin bu iddiaları yeterince yanıtlayamayışı bir takım soruları da beraberinde getirdi.

Zülfü Livaneli’nin açıklamasına göre; 22 Aralık 2002 akşamı Mehmet Sevigen’in evinde Deniz Baykal, Önder Sav, Eşref Erdem, Bülent Tanla, Yaşar Nuri Öztürk bir araya geldiler. Sohbet toplantısında Deniz Baykal ile Tayip Erdoğan’ın Beylerbeyi’nde gizlice buluşarak bazı konuların konuşulduğunu, aradan geçen beş yıl sonra öğreniyoruz.

O günlerde AKP seçimi kazanmış, Başbakanlık koltuğunda biraz da emanetçi olarak Abdullah Gül oturuyordu.Recep Tayip Erdoğan cezalı olduğundan seçimlere girememiş bir Genel Başkandı. Cumhurbaşkanı Ahmet Necdet Sezer, Tayip Erdoğan’ın milletvekili olmadan başbakan olmasını kabul etmemişti. Oysa Tayip Erdoğan seçim öncesinde, kendisine yapılan davet üzerine Washington’a giderek Bush ile görüşmüştü. Siyasi teamüllerde resmi bir sıfatı olmayan bir kişinin ABD Başkanı tarafından davet edilişinin benzerine siyasi tarihte rastlamak öyle kolay bir olay değildi.

Ama olmayacak olmuştu...

Yüksek Seçim Kurulu 4 Aralık 2002 günlü toplantısında AKP’nin talebi doğrultusunda Siirt seçimlerini iptal etmiştir. Siirt milletvekili seçilen ismi basında bir çok çarpık işlere karışmış Jet Fadıl milletvekilliğinden ayrılmış, ardından yapılan seçimle Tayip Erdoğan Siirt Milletvekili seçilmiş, Abdullah Gül’ün Başbakanlıktan istifa ederek Dışişleri Bakanı, Erdoğan da Başbakan olmuştu. Livaneli, Anayasa değişikliği yapılarak bu olağan dışı durumu yaratan sözün Deniz Baykal tarafından verildiğini, “ben halkın seçtiği bir lideri demokratik yolla meclise sokarım” dediğini ileri sürüyor.

O sırada yeni milletvekili seçilen Yaşar Nuri Öztürk de her iki lider arasında gizli bir pazarlık yapıldığını basına 26 Temmuz 2007’de verdiği demeç ile gündeme taşıdı. Öztürk’e göre Tayip Erdoğan, Deniz Baykal’a “bize başbakanlık yolunu açın, biz de zamanı gelince sizin cumhurbaşkanlığınız için destek verelim” demiş... Bu arada da ılımlı İslam görüşünde olup toplumu dini konularda bilimsel olarak aydınlatmaya, dini hurafelerden arındırmaya çalışan Öztürk’ün tasfiye edilmesini de istemiş...Yaşar Nuri Öztürk,her iki lider arasında yapılan bu gizli konuşmadan sonra CHP’de yalnız kaldığını söylüyor...

Böylesine bir durum, belki de Türkiye’de ilk kez gerçekleşiyordu.

Zülfü Livaneli’ye göre Türkiye’nin yazgısı o akşam değişmişti. Deniz Baykal, Tayyip Erdoğan’ın Başbakan olmasında ısrar etmişti. Orada bulunan partililer bu çok tehlikeli bir oyun demesine rağmen Baykal ısrar etmiş, iki aydan fazla dayanamaz denmişti. Baykal’ın bu ısrarı karşısında Livaneli dayatmış; “ Erdoğan herhangi bir kişi değil, bütün tarikatların birleşerek Erbakan’ın yerine seçtiği siyasetçi; arkasında ABD ve Avrupa desteği de var. Program Türkiye’yi ılımlı İslam cumhuriyeti yapma programı. Sizin dediğiniz gibi iki ayda gitmeyecek; tam tersine bu odada bulunan herkesin siyasi hayatını bitirecek.”

Livaneli toplantıda görüşlerini dile getirmiştir;

“İki ay dayanamaz iddianızı, görüşleri gereği IMF ile anlaşma yapmaz ekonomiyi zora sokar ve dayanamaz tezini oturttunuz. Ama bunların hepsi bahaneydi çünkü siz iki partili rejimin işinize yaradığını anlamış ve seçim sonuçlarına sevinmiştiniz. Çünkü size ana muhalefet partisi lideri olmak ve soldaki rakiplerinizi yok etmek yetiyordu. Bu iş birliğini daha sonra da sürdürdünüz. O zaman ben sizin Tayyip Erdoğan’la seçim öncesinde Beylerbeyi’nde “Seaport Restaurant’da (Eftalya)” gizlice buluştuğunuzu ve anlaşma yaptığınızı bilmiyordum.”

Zülfü Livaneli’nin sözleri siyasete düşmüş tam bir bomba idi. Kolay yenilir yutulur şeyler de değildir. Gerçekten 2002 seçimleri öncesi Uğur Dündar’ın düzenlediği ve Tayip Erdoğan ile Deniz Baykal’ın karşılıklı tartışacakları program pek çok kişiyi ekrana kilitlemişti. Deniz Baykal’ın o zamanlar karşısındaki acemi rakibi, ılımlı İslam’ı savunan Erdoğan’ı engin deneyimi ile zorlayacağını düşünmüştüm. Oysa program al gülüm ver gülüm havasında sürmüş, her ikisi de ne birbirlerini, ne partilerini ve ne de programlarını etkileyecek biçimde konuşmuşlardı. Dostluk içerisinde geçen o programı izledikten sonra , güvendiğim bir parti yok diyerek oy kullanmamıştım. Sonra da yazdığım günlük gazetemdeki sütunumda hiçbir parti görüşüme uygun değil. Bu nedenle oy kullanmadım. Cezamı ödemek istiyorum diye bir köşe yazısı yazmıştım.

Gerçekten de AKP’nin iktidarının ilk yıllarında CHP ciddi bir muhalefet yapmamakla eleştirilmiştir.

Livaneli’nin bu sözlerine karşılık Deniz Baykal televizyon kanallarından birisinde üstü kapalı sözler söylemiş ve söylenenleri kesin bir dille yalanlamamıştı. O akşam da CHP’den bir açıklaması geldi. Bu açıklamada; “CHP Genel başkanı Deniz Baykal, ne seçim öncesi, ne Beylerbeyi’nde, ne de başka bir yerde Tayyip Erdoğan ile bir görüşme yapmıştır. Böyle bir görüşme yapılmadığı için, Sayın Erdoğan’ın ne hukuki durumu, ne de özel konumuna ilişkin bir değerlendirme yapılmamıştır. Sayın Baykal’ın Başbakan olarak Erdoğan ile yaptığı görüşmede, ülke sorunları, iktidar ile anamuhalefet partisi ilişkileri ele alınmıştır.” Bununu ardından Deniz Baykal “ O yemeğin bir hafta sonrasına bakın” diyerek bazı açıklamalar getirmeye çalıştıysa da bence bu açıklamalar kafalarda beliren sorulara tam bir yanıt veremedi.

Yaşar Nuri Öztürk’ün yanı sıra toplantıda bulunanlardan eski milletvekili Bülent Tanla basından öğrendiğimiz kadarıyla bunların aynen konuşulduğunu, CHP Genel Başkan Yardımcısı Eşref Erdem ise iki aylık ömür biçme gibi değerlendirmesi yapılmadığını söylemişlerdir.

Zülfü Livaneli’nin ve Yaşar Nuri Ötürk’ün söyledikleri ile Deniz Baykal ile CHP’nin vermiş olduğu yanıt birbirini tutmamaktadır. Bu durumda aklı selim kişiler açmaza düşmüş ve taraflardan birisi yalan söylüyor demekle yetirmişlerdir. Parti yöneticilerinin bu şekilde yalan söyledikleri düşünülecek olursa CHP’ye oy vereceğim diyerek AKP’ye oy atan sözde aydınları da suçlamamak lazımdır!..

22 Temmuz seçimlerinde alınan ağır sonuçtan sonra CHP’de Deniz Baykal’ın tek adam davranışına, soldan uzaklaşıp merkeze yanaşmasına karşı çıkanların olması da çok doğaldır. Nitekim Şişli Belediye Başkanı Mustafa Sarıgül’ün önderliğinde muhalifler grubu seslerini yükseltmeye başlamışlardır. Bu arada yaptıkları bir toplantının ardından düzenlenen basına yönelik toplantıda Hikmet Çetin, Deniz Baykal ve parti yönetiminin siyaseti terk etmesi gerektiğini savunmuşlardır. Kısaca CHP’nin son dört seçimde başarısız olduğunu ileri sürmüşlerdir. Gerçekten CHP sol görüşten hızla uzaklaşmakta, genel başkana rakip olacak kişiler ise birer birer tasfiye edilmişlerdir. Bunların başında da Mustafa Sarıgül, Hikmet Çetin, Onur Kumbaracıbaşı, Mehmet Moğultay, Ercan Karakaş, Fikri Sağlar, Seyfi Oktay, Celal Doğan, Murat Karayalçın gibi isimler gelmektedir.

CHP’nin seçim yenilgisini partiye gönül verenler üzerlerinden atamamışlardır. Bunlara bir de Zülfü Livaneli’nin iddiaları eklenince önümüzdeki günlerde çalkantının daha da hızlanacağı açıktır. Sitemiz okuyucularından K.Mükremin Barut’un ilginç bir yorumuna sütunumda yer vermek istiyorum:

“Seçim öncesinde ve sonrasında gördüm ki CHP dışında partiyi içindekilerden daha çok efsaneleştirilmiş ve onun liderlerini fetiş haline getirmişler. Sizi temin ederim bu seçim yenilgisinden dolayı tek şaşırmayan, tek hayal kırıklığına uğramayan kitle, yine CHP üyesi olan partililer olmuştur. Nedense CHP sempatizanı olanlar ve onun iç yapısından haberdar olmayanlar yıkıma uğramışlardır. Baykal giderse parti dağılır endişesi var. Baykal’ın CHP’nin geçmişi ile ilgili verdiği referanslar doğru fakat Baykal’ın bunları sahiplenme biçimi yanlıştır. O giderse parti içinde ve dışında yüzlerce yurtsever, Atatürkçü, laik ve demokrat aydınlar var. Bunların hemen hepsi gerçek sosyal demokrat. Baykal giderse parti dağılmaz. Parti bir iki sene bocalar ama kendini toparlar. Bu seçim göstermiştir ki, CHP’nin gölgesi kendisinden büyüktür.”

Kısacası Zülfü Livaneli’nin şok iddiası Deniz Baykal’ı ve CHP’yi etkiler mi? Etkileyeceğini hiç sanmıyorum, bizim insanımızın en büyük özelliği de çok çabuk unutmasıdır. Nitekim son seçim bunu açıkça göstermiştir. AKP’ye atıp tutanlar, fındık, narenciye mitingleri düzenleyenler, cumhuriyete sahip çıktıklarını söyleyenler, tatillerini bırakıp oy verdikleri bölgelere gidenlerin çoğu daha önce söylediklerini unutmuşlardır. Türkiye’de iki kişiden birinin AKP’ye oy verdiği söylenmektedir. Bu bakımdan da Zülfü Livaneli’nin, Yaşar Nuri Öztürk’ün söylediklerini bir süre sonra pek az kişi hatırlar...



erdem@kenthaber.com