Kırmızı Çizgiler Kaybolurken...

yusuf@kenthaber.com

Olmaz olmaz dediğimiz bir çok değer, maalesef son zamanlarda akıl almayacak bir biçimde olmaya başladı.Bağımsız Türkiye Cumhuriyeti’nin, bağımsızlığı tartışılır hale geldi.

Irak savaşı başlamadan, Amerika’ya yakılan kırmızı ışık ve sonrası gelişen sert tutumlar, Başbakanın İsrail ve Amerika gezisinden sonra, bir anda yumuşayarak eski günlere dönülüverdi. Önce Amerika dış işleri bakanı, sonra Cia ve Fbı başkanlarının ziyaretleri gösteriyor ki, Türkiye tekrar Amerika’nın siyasetine ve vesayetine giriyor. Aslında bana kalırsa hiç çıkmamıştı ya neyse…

Tabii ki bu gelgit siyasetler, bizim yetersiz siyasetçilerimizin( sayısal anlamda değil ) bilgi ve vizyon eksikliğinden kaynaklıyor. Burada sözüm sadece günümüz siyasetçilerine değil. İsmet İnönü ile başlayan ve günümüze kadar süren süreçte ki tüm siyasetçilerden söz ediyorum.

Atatürk’ün iç ve dış siyaset için sarf ettiği sözleri, yapılan devrimleri gerçek anlamında değerlendirmesini beceremeyen siyasi kadrolar için en kolay yol, bağımlı ve yanlı bir siyaset gütmek olmuştur. Bugün Türk halkının bağımsız ve hür olduğunu söyleyebilecek biri var mı acaba?

Osmanlı da İttihat ve terakkiciler, Cumhuriyet dönemi ile birlikte korkak siyaset güden siyasiler( en başta İsmet İnönü ve hükümetleri), 21. asrın, sözüm ona alternatifsiz olduklarını söyleyen günümüz hükümetleri... Aralarında gerçek anlamda bir fark yok. Sadece değişen şart Ve güç dengesine göre himayesi altına girilmek istenen ülkelerin isimleri…

Son dönem vesayet altına girmemiz, şüphesiz Aponun yakalanarak Türkiye’ye teslim edilmesi ile oluşan yeni süreç.

Tüm bunlar olurken, daha önceleri Türkiye’nin olmazsa olmazları dediğimiz kırmızı çizgiler açıklanmıştı. Savaş sebebi sayılabilecek değerler. Bugün geldiğimiz noktada görüyoruz ki bunlarında hiçbir hükmü kalmamıştır.

Amerika uzun zamandan beri, içine düştüğü batağın içine Türkiye’yi de çekmeye çalışıyordu. Görülüyor ki bunu da başardılar. Irakta kurulan yeni dengelerde ( özellikle Kuzey Irakta kurulacak olan kürdistanda) Türkiye’de etkin bir rol alacak. Ancak siyaseten değil tabii. Sadece bölgenin kontrol edilmesi ve güvenlik anlamında.

Yıllardan beri söylenen “Irak’ın toprak bütünlüğü korunacak” söylemi, işte gerçekleşiyor!!! Böyle toprak bütünlüğü olsa ne olur olmasa ne olur Allah aşkına. Böyle oluşumlara kukla devlet mi, vitrin devlet mi, ne diyorlardı? Yani Türkiye’den çok da farklı bir yapı olmayacak…Ve böylelikle de Irak’ın da toprak bütünlüğü korunmuş oluyor!!!

Kırmızı çizgilerin ihlaline bir iki örnekte, yine sözüm ona “bağımsız yargı” dan vermek istiyorum:

Yok, yüce divanda aklananlardan ve hortumculardan bahsetmeyeceğim?

Önce Apo dan başlayalım. Otuz bin kişin katili terörist Abdullah Öcalan, bağımsız yargımız sayesinde yargılandı, ve devletin himayesinde sefahat sürmeye mahkum edildi.

Eve dönüş yasası sayesinde, üç beş tane teslim olan ve sonrasında hemen serbest bırakılan teröristin dışında ( gerek pkk’lı, gerekse Hizbullahçı teröristler) hapislerden kurtarıldı. Bunlar olurken: elini, kolunu, bacağını, canını, malını, namusunu vatanı uğruna feda eden, devlet görevlileri ve kahraman güvenlik mensuplarını şehitlik mertebesine ulaştırmanın gururunu yaşayan siyasetçiler, türlü entrikalarının bedelini, bu vatan için hayatlarını feda etmekte bir an tereddüt etmemiş olan bir iki kahramanı da hapse göndermekte bir beis görmediler. 

Devletin derinliklerinde oluşturulan birimler de ak süt gibi aklandı, bir iki göstermelik davanın ve cezanın dışında.

Şimdi ise Orhan Pamuk davası. Her şey bir yana, Başbakan, dış işleri bakanı ve adalet bakanı Orhan Pamuk’un bu davada ceza almayacağını, aslında böyle bir davanın bile olmayacağını söylüyorlar. Zaten AB her zaman olduğu gibi, yargımıza son derece saygılı ve asla müdahil değil!…

Sevgili dostlar her şey bir yere kadar. Ben kişisel hak ve özgürlüklerin, düşünce özgürlüğünün karşısında değilim.Devlet de değil ve olmamalı. Ancak bir noktaya kadar. Oradan sonrası benim haysiyetimdir, gururumdur, onurumdur, namusumdur. Ben bu değerlerden hiçbir şey uğruna( değil AB birliği) fert olarak fedakarlık yapamam. Devlet de “ben” lerin birleşkesi olduğuna göre…

Saygılarımla